تحقیق سازمان بهداشت جهاني
مقدمه
در 1948 تاسيس شد هدف آن دستيابي همه مردم دنيا به بالاترين سطح سلامتي است.
همچنين سلامتي از نظر روحي و رواني و اجتماعي علاوه بر سلامت جسماني مورد نظر اين سازمان است . اين سازمان توسط 192 نماينده عضو مجمع عمومي بهداشت اداره مي شود.ایران هم عضو این سازمان ویکی از اعضای فعال آن است .
سازمان بهداشت جهانی نسبت به وخیم تر شدن بحران کمبود پزشک و کارکنان بهداشتی در کشورهای فقیر هشدار داد
هفتم آوریل برابر با 18 فروردین ماه برابر با روز جهانی بهداشت است. سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد شعار امسال در این روز همکاری برای سلامتی است. کارکنان بهداشتی در جهان بخش اصلی سیستم بهداشت و سلامت اند. گزارش امسال سازمان بهداشت جهانی نشان می دهد که کشورهای فقیر با کمبود شدید پزشک و متخصص روبروهستند. بنا به گزارش سازمان بهداشت جهانی کمبود پزشک، پرستار و کارکنان امور بهداشتی سبب گسترش بیماری ها و افزایش شمار مرگ و میر در کشورهای فقیر جهان می شود. در گزارش سالانه سازمان بهداشت جهانی آمده است که به بیش از 4 میلیون پزشک و کارکنان بهداشتی در 57 کشور جهان بویژه در آفریقا و آسیا نیاز است. هم اکنون نزدیک به 1.3 میلیارد تن در جهان از امکانات ابتدایی بهداشتی محروم اند.
سازمان بهداشت جهاني در مقابله با بيماري ايدز ناكام ماند
سازمان جهاني بهداشت روز دوشنبه با انتشار گزارشي در ژنو اعلام كرد كه اين سازمان به هدف سه ساله خود براي جلوگيري از بيماري ايدز در كشورهاي فقير دست نيافته است.
بر اساس اين گزارش، قرار بود در سال ۲۰۰۳تا ۲۰۰۵ميلادي داروهاي اين بيماري در دسترس سه ميليون نفر مبتلا در كشورهاي فقير قرار گيرد ولي در پايان اين مهلت دو ساله تنها يك ميليون و سيصد هزار نفر از اين داروها بهره‌مند شدند.
گرچه در اين گزارش تصريح شده است كه دسترسي بيماران به تسهيلات درماني مرتبط با اين بيماري طي دو سال گذشته سه برابر شده است اما هم اكنون ۶ميليون و ۵۰۰هزار نفر از مبتلايان به ويروس “اچ.آي.وي” در كشورهاي فقير نياز درمان فوري دارند.
در اين گزارش تاكيد شده است كه جامعه جهاني بودجه بسيار زيادي را براي اين كار در نظر گرفت ولي به دليل ضعف مراكز بهداشتي و نيز كمبود نيروهاي امدادگر در كشورهاي مورد نظر، اين طرح به نتيجه مطلوب نرسيد.
آمار نشان مي‌دهد كه در سال گذشته 40 ميليون نفر در سراسر جهان به ويروس اين بيماري آلوده بودند كه از اين تعداد بيش از ۳ميليون نفر جان باختند .
سازمان بهداشت جهاني”:زيمبابوه پائين‌ترين سطح اميد به زندگي را دارد
آمار منتشر شده از سوي “سازمان بهداشت جهاني” در روز جمعه نشان داد كه زندگي در زيمبابوه كوتاهتر از ديگر كشورهاي جهان است و انتظار نمي‌رود كه هيچ مرد و يا زن اين كشور به سن ۴۰سالگي برسد.
به گزارش خبرگزاري “رويترز” از لندن، گزارش سازمان بهداشت جهاني در سال ۲۰۰۶ميلادي، ميانگين سطح اميد به زندگي در زيمبابوه را كه كشوري گريبانگير ايدز و خشكسالي است، ۳۶سال برشمرد. اين رقم كمتر از نصف سطح اميد به زندگي در ژاپن است. ژاپن با سطح اميد به زندگي تا سن ۸۲سالگي همراه با سان مارينو و موناكو در صدر جدول قرار دارد.
در تهيه گزارش ياد شده از جديدترين داده‌هاي مربوط به سال ۲۰۰۴ميلادي تاكنون استفاده شده است. گزارش سال گذشته سازمان بهداشت جهاني كه براساس اطلاعات سال ۲۰۰۳ميلادي استوار بود، سطح اميد به زندگي در زيمبابوه را تا سن ۳۷سال تعيين كرده بود.
براساس گزارش ياد شده، زنان زيمبابوه بدترين وضعيت را در جهان دارند و ميانگين سطح زندگي انها تا سن ۳۴سالگي است كه دو سال كاهش را از گزارش قبلي سازمان بهداشت جهاني نشان مي‌دهد.
سطح اميد به زندگي در ميان مردان زيمبابوه نيز ۳۷سال است كه از سال ۲۰۰۳تغييري نكرده است.
زيمبابوه كه با جدي‌ترين بحران اقتصادي و سياسي خود از زمان استقلالش در سال ۱۹۸۰ميلادي مواجه مي‌باشد، موفق شده است كه در سال‌هاي اخير ميزان ابتلا به بيماري “ايدز” را كاهش دهد و در حال حاضر حدود يك پنجم جمعيت كشور مبتلا به اين بيماري هستند.
تمامي ۱۰كشوري كه كمترين سطح اميد به زندگي را دارند، در افريقا هستند و در اين ميان، ميانگين سن ساكنان سوازيلند و سيرالئون نيز كمتر از ۴۰سالگي پيش‌بيني مي‌شود.
وجود آنفلوآنزای مرغی در 54 کشور جهان ثابت شد
سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد: تا 7 آوریل 2006 برابر با 19 فروردین ماه سال جاری وجود بیماری آنفلوآنزای پرندگان در 54 کشور جهان به اثبات رسید.
به گزارش گروه خبری خبرگزاری حیات، آنفلوآنزای پرندگان یک بیماری و ویروس فوق العاده مسری پرندگان بوده که در بعضی مواقع می تواند به حیوانات دیگر و انسان منتقل شود.
بنابر اعلام سازمان جهانی بهداشت دام، 54 کشور طبق اعلام رسمی خودشان وجود آنفلوآنزای پرندگان در کشور را به این سازمان اعلام کرده اند، اسامی این کشورها عبارتند از انگلستان، آلبانی، اتریش، آذربایجان، بوسنی و هرزگوین، بلغارستان، بورکینافاسو، کامبوج، کامرون، جمهوری مردمی چین، کرواسی، جمهوری چک، دانمارک، مصر، فرانسه، گرجستان، آلمان، یونان، هنگ کنگ، مجارستان، قزاقستان، هندوستان، اندونزی، عراق، ایران، اسرائیل، ایتالیا، ژاپن، اردن، کره، لائوس، مالزی، مغولستان، میانمار، نیجر، نیجریه، پاکستان، فیلیپین، لهستان، رومانی، روسیه، صربستان و مونته نگرو، اسلوواکی، اسلوونی، سوئد، سوییس، چین، تایپه، تایلند، ترکیه، اوکراین، ویتنام، اسکاتلند و زیمباوه هستند.
همچنین تاکنون 192 نفر در جهان به آنفلوآنزای پرندگان مبتلا شده اند که از این تعداد 109 نفر مرده اند.
لازم به ذکر است، آنفلوآنزای فوق حاد پرندگان به عفونت پرندگان با تحت تیپ های H5 و H7 ویروس تیپ A آنفلوانزا و یا عفونت با هر ویروس آنفلونزای پرندگان که 75 درصد مرگ و میر را داشته باشد، اطلاق می شود.
میزبانان این ویروس پرندگان آبزی، کنارآبزی، خشکی زی، و شکاری و پستاندارانی چون گراز و اسب هستند همچنین انسان ها، فراوانی نسبی در مورد ابتلا به آنفلوانزای فوق حاد پرندگان دارند:
طبق تحقیقات و مطالعات انجام شده افرادی که به طور مستمر در تماس مستقیم و نزدیک با پرندگان وحشی آلوده به بیماری هستند مانند شکارچیان، صیادان و محیط بانان، احتمال انتقال بیماری از طریق مدفوع، پر و ترشحات تنفس پرنده آلوده به این افراد وجود دارد.
همچنین به منظور جلوگیری از احتمال به وجود آمدن نوع ترکیبی در ویروس آنفلوانزا و پدید آمدن سویه های جدید از این ویروس، اعمال مدیریت صحیح و نظارت مستمر در رابطه با جمعیت گراز به ویژه در اطراف زیستگاه های آبی و مراکز تجمع پرندگان آبزی بسیار حائز اهمیت است، چرا که حیواناتی مانند گراز که هر دو نوع گیرنده های آنفلوانزای پرندگان و آنفلوانزای انسانی را دارند به نسبت 50 درصد از هرکدام می توانند در پیدایش احتمالی سویه های جدید آنفلوانزا که حتی قابلیت انتقال از انسان به انسان را داشته باشد، نقش موثری ایفا کنند.
از سوی دیگر پرندگان مهاجر آبزی در گسترش و انتشار بیماری آنفلوآنزای فوق حاد پرندگان نقش مهمی دارند و در فصل مهاجرت، ویروس کامل بیماری را، از مناطق آلوده به مناطقی که جهت گذران زمستان به سر می برند منتقل کنند. همچنین در طول مسیر مهاجرت نیز در مناطقی که به منظور تغذیه و تجدید قوا به طور موقت توقف کرده و قادر به انتشار این ویروس هستند.
ویروس آنفلوآنزای پرندگان از پرندگان مهاجر آبزی به سایر پرندگان از قبیل پرندگان آبی بومی، وحشی و اهلی، پرندگان خشکزی وحشی و طیور اهلی قابل انتقال هستند و این مساله به ویژه در مناطقی که پرندگان آبزی مهاجر در تماس مستقیم با سایر پرندگان هستند حائز اهمیت است.
تحقیق سازمان بهداشت جهاني