تحقیق موسيقي و رقص
موسيقي و رقص
از جديدترين آهنگهاي سوينگ كه در سالن هاي امروزي نواخته ميشود تا نواهاي بدوي و ساده ضربات طبل كه اجداد و پيشينيان ما در نقطه اي از فلات دور افتاده و فراموش شده آسياي مركزي به پاي آنها جست و خيز مي‌كردند موسيقي پيوسته با ضرب پاهايي كه در حال رقص بوده اند همراه بوده است. قبايل بدوي افريقا كه در موسيقي آنان از آنچه ما ملودي مي ناميم نشاني ديده نميشود به كمك طبل نواهايي مي نوازند و به پاي آن نواها به وضع جالب و مهيجي مي رقصند. همچنانكه آن قهرمان افسانه اي اساطير يونان هر بار كه مي خواست نيرويش را تجديد كند به زمين مي آمد و پا بر سر آن مي نهاد، آهنگسازان بزرگ و برجسته نيز هر چند يك بار به سوي رقص روي مي آورند تا از نيروي انگيزش آن از اشكال متنوع ضربهاي آن و قوه تحرك پايان ناپذير آن براي قويتر ساختن آثار خود مدد گيرند.
بتهوون، باخ، برامس، موزار، سيبليوس و چايكوفسكي، همه اين آهنگسازان بزرگ در برابر رقص يا اين جديدترين و كهن ترين فرم موسيقي سر تعظيم فرود آورده اند.
لازم است از يك پزشك، از يك عالم مردم شناس يا از يك متخصص امراض روحي استفسار شود چرا همه ما بي اختيار در برابر ضرب يك آهنگ از خود عكس العملي نشان ميدهيم. شايد علت اين موضوع بسيار ساده باشد و با عمل بيولوژيكي بسيار ساده اي كه عبارت از ضربان منظم قلب ماست ارتباط داشته باشد. به هر حال موسيقي رقص يك شكل از هنر موسيقي است و هر كس كه چند صباحي در اين دنيا زيسته، با آن آشنايي پيدا كرده و از آن لذت برده است. زيرا كه قدمت رقص به قدمت پيدايش انسان در روي كره خاك مي رسد و شايد هم از آن زودتر پديد آمده باشد و علي رغم كليه ظرافت كاريهاي فني و ريزه كاري هاي موسيقي مدرن، هم جديدترين آهنگهاي بوگي ووگي برادوي و هم اثر شگفت آور متعلق به استراوينسكي به نام «تقديس بهار» بيشتر از آنچه ما باورمان ميشود به نواهايي كه اجدادمان در جنگها با طبل مي نواختند شباهت دارد.
- موزار منوئه از سنفني در مي بمل ماژور
- واگنر رقص شاگردان از اپراي (ك 543) شماره 29 (دي مايسترسينگر)
- يوهان اشتراوس والس (دانوب آبي)
- چايكوفسكي موومان سوم از سنفني پنجم
- ريچارد اشتراوس رقص هفت نقاب از «سالومه»
- راول لاوالس
- استراوينسكي رقص قرباني از بالت تقديس بهار
در اثر ظرافت طبع و ذوق زنان چند نسل پيش اروپا و مردان آراسته و خوش لباس كلاه گيس داري كه در دربارها به گرد آنان پروانه وار مي گشتند، در قرن هجدهم رقص جالبي به وجود آمد كه آهنگ زيباي آن در شاهكارهاي موزار، هايدن و بتهوون نيز منعكس گرديده است و تا به امروز گوشهاي ما را نوازش ميدهد. زيرا فرم منوئه فقط مرسوم و مورد علاقة دربارهاي مجلل و پرشكوه ترين قرن هيجدهم نبود و اين فرم در دست آهنگسازان بزرگ نسلهاي بعد وسيله مطبوع و دلپذيري جهت بيان احساسات شاد و فرح انگيز آنان گرديد. در دورة موزار زنان به آهنگ منوئه سنفني در مي بمل ماژور اثر وي مي رقصيدند و هر آينه خواستها و مقتضيات زمان ايجاب نمي كرد كه در هر سنفي مووماني به فرم منوئه گنجانده شود اين موومان از سنفني شماره 39 موزار نيز به فرم ديگري تصنيف مي شد.
فرم منوئه دوران طولاني و همراه با تحولات جالبي را پيموده است. مدتها به عنوان رقص محبوب وسيله سرگرمي و انبساط خاطر كساني بوده است كه به آهنگ آن مي رقصيدند و پس از آن نيز در سنفي هاي آهنگسازان بزجسته به اشكال متنوع و جالبي نمودار شده است. ولي در همان زمان كه موزار سنفني در مي بمل خود را تصنيف مي كرد و در موومان سوم آن فرم منوئه را به كار مي برد، اين رقص از جانب رقص شورانگيز و مورد توجه ديگري كه در روستاهاي اطراف شهر وين مرسوم و معمول بود مورد تهديد قرار گرفت. صدها سال بود كه روستاييان اتريشي به رقص مهيج و پرنشاط سه ضربي كه لاندلر ناميده مي شد دل بسته بودند. همين رقص بود كه بعدها از طرف واگنر در پرده سوم اپراي خوانندگان استاد به كار رفت تا به اپراي مزبور رنگ و بوي محلي داده شده باشد. اصل و ريشه فرم لاندلر نيز احتمالا چندان اصيل و قابل احترام نبوده است ولي در اواسط قرن هيجدهم اين رقص تا بدان پايه آراسته و منزه شده بود كه توانست در شهرهاي پراگ و وين نفوذ نمايد . در شهر اخير بود كه اين فرم به والس تغيير يافت.
مردم اين رقص نوظهور و عنان گسيخته و وحشي را در آغاز با وحشت و انزجار تلقي مي كردند. در شهر پراگ از طرف دربار سلطنتي فرماني به تاريخ 18 مارس
تحقیق موسيقي و رقص