فایل مارکت

پاورپوینت حسابداری ارزشی

چکیده

در آستانه قرن بیست و یکم میلادی، اقتصاد اکثریت کشورها به سمت خصوصی سازی و مشارکت آحاد جامعه در تأمین سرمایه مورد نیاز شرکت ها سوق یافته، به گونه ای که این امر موجب پیدایش شرکت های ملی و چند ملیتی نیز گردیده است. بر این اساس، امروزه نتایج عملکرد شرکت ها منفعت انفرادی نداشته و منافع گروه کثیری از آحاد جامعه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

تحت این شرایط، عدم کنترل و نظارت صحیح برعملکرد شرکت ها توسط سهامداران ممکن است آثار زیان باری بر ثروت سهامداران و در نهایت اقتصاد جامعه به همراه داشته باشد. در نتیجه، ارزیابی صحیح از عملکرد مدیزیت به عنوان نماینده سهامداران در شرکت، ضرورت دارد. شرایطی که امروزه در اکثر موارد از معیارهای سنتی همانند سود هر سهم، نرخ بازده دارایی ها و نرخ بازده حقوق صاحبان سهام جهت ارزیابی عملکرد مدیریت استفاده می‌شود. در این مقاله سعی بر آن است که معیارهای مختلف ارزیابی عملکرد مدیریت در ارزش آفرینی برای سهامداران بررسی شده و در نهایت، معیارهای مبتنی بر رویکرد اقتصادی از جمله ارزش افزوده اقتصادی، ارزش افزوده اقتصادی تعدیل شده و ارزش افزوده نقدی به عنوان مبنای مطلوبی جهت ارزیابی عملکرد مدیریت وتنظیم طرح های پاداش مدیریت؛ معرفی گردد.

واژگان کلیدی

ارزش افزوده اقتصادی، ارزش افزوده اقتصادی تعدیل شده، ارزش افزوده بازار، ارزیابی عملکرد، ارزش آفرینی، معیارهای حسابداری.

مقدمه

با پیدایش انقلاب صنعتی، مکانیزه شدن عملیات تولیدی شرکت ها به عنوان امری ضروری تلقی گردید. با توسعه شرکت ها، نیاز به سرمایه بیشتر احساس شد و همین امر موجب پیدایش شرکت های سهامی گردید، به گونه ای که در عمل مدیریت از مالکیت جدا و منابع عظیم شرکت ها در اختیار کسانی غیر از مالکان آنها (یا به عباراتی سهامداران) قرار گرفت. بدین ترتیب، ارزیابی عملکرد مدیران ضرورت یافت. پیدایش بازارهای سرمایه ای که امکان خرید و فروش حقوق مالکانه شرکت ها را فراهم می‌نمود، تغییر در انتظارات سهامداران را موجب گردید. در نتیجه، امروزه سهامداران دیگر منتظر بازدهی سالیانه نبوده، بلکه به دنبال آن هستند که ارزش سرمایه گذاری آنها حداکثر شود. از دیدگاه سهامدارن، عملکرد مدیریت در صورتی مطلوب است که به افزایش در ارزش شرکت منجر شده باشد.

با توجه به تئوری نمایندگی، مدیریت درصد حداکثر نمودن منافع خویش است؛ لیکن منافع خود را در گرو منافع سهامداران می‌داند. اگر تأمین منافع سهامداران خارج از توان مدیریت باشد، این امر می‌تواند خطر اخلاقی به همراه داشته باشد و نیز موجب سوء استفاده مدیریت در تأمین منافع خویش شود. بر این اساس، لازم است تا عملکرد مدیریت در ارزش آفرینی برای سهامداران با در نظر گرفتن حدود اختیارات مدیریت ارزیابی شده و پاداش مدیریت نیز با توجه به همین موضوع تعیین شود. تنها از این طریق است که منافع مدیریت با سهامداران هم سو شده و در نهایت افزایش در ثروت سهامداران را به همراه خواهد داشت. بدین ترتیب، تعیین معیار ارزیابی عملکرد مدیریت از اهمیت ویژه ای برخوردار می‌باشد.

مدیریت بر مبنای ارزش

افزایش در کارایی بازار سرمایه، تخصیص بهینه سرمایه در بین شرکت های مختلف را موجب گردیده است و این امر نیز خود متأثر از نحوه ی عملکرد شرکت ها می‌باشد؛ به گونه ای که هر چه عملیات شرکت ها از کارایی بیشتری برخوردار باشد، سرمایه بیشتری نیز در بازار به آن شرکت اختصاص می‌یابد و به عبارتی، ارزش آفرینی آن بیشتر است. لذا، امروزه معیارهای مورد استفاده شرکت ها جهت ارزیابی عملیات، ارزیابی سودآوری و ارزش آفرینی آن ها،باید با ساز و کار بازار و آنچه در بازار به عنوان ارزش تلقی می‌شود، همخوانی داشته باشد. تحت این شرایط، سیستم اطلاعاتی حسابداری که تا به امروز مورد استفاده قرار می‌گرفته، ناکارآمد بوده و در مقابل بازارهایی با کارایی بالای سرمایه و نیازهای اطلاعاتی رو به افزایش مدیریت و سرمایه گذاران، پاسخگو نمی‌باشد. همین امر، موجب پیدایش سیستم های نوینی تحت عنوان مدیریت بر مبنای ارزش شده و مفاهیم جدیدی از جمله ارزش افزوده اقتصادی، ارزش افزوده اقتصادی تعدیل شده و ارزش افزوده نقدی را موجب گردیده است (ویسنرایدر، 3:1997).

بر اساس سیستم مدیریت بر مبنای ارزش، موفقیت مدیریت در برآورده ساختن خواسته های سهامداران مستلزم اتخاد تصمیماتی است که ثروت آفرینی برای سهامداران را به همراه داشته باشد. به عبارت دیگر، تأکید اصلی این سیستم بر هدایت فعالیت های مدیریتی برنامه