مقاله تربیت بدنی و ناهنجاری های بدنی برگشت پذیر دانش آموزان

مقدمه

تربيت بدني داراي حيطه وسيعي مي باشد كه يكي ازحيطه هاي آن ، كه درارتباط با مبتلايان به ضعفهاي بدني وعوارض جسمي وحركتي مي باشد، حركات اصلاحي نام دارد.

باتوجه به گسترش زندگي شهر نشيني وصنعتي شدن جوامع بشري به همان نسبت نيزاز ميزان وشدت حركات بدني كاسته شده است كه درنهايت شاهد انواع عوارض واختلالات بخاطر فقر حركتي مي باشيم .

كودكان ونوجوانان به علت عدم برخورداري از شرايط مناسب بهداشتي ، زيستي ،تغذيه ا ي وجوي و …. درطول دوران رشد خود دچارضعفهاي عضلاني واستخواني مي شوند كه دراثر كم تحركي وبي توجهي به رشد مي باشد وبدين ترتيب سلامت جسمي وروحي آنها دچار اختلال         مي گردد كه بارعايت اصول علمي وانجام تمرينات مناسب مي توان ازبروز عوارض واختلالات مختلف پيشگيري نمود.

كاربرد حركات اصلاحي ( كه به تمرين هاي خاص ، اصلاح ، تفسير، كاربرد يا تفسير ساختمان تأكيد دارد ) براي تمامي اقشار جامعه مي باشد . يعني تمامي گروههاي مختلف درسطح جامعه ازنظر مشاغل وحرفه هاي مختلف وسنين متفاوت را دربرمي گيرد واين وسعت كاربرد حركات اصلاحي درجامعه نشانگر توانمندي رشته تربيت بدني مي باشد.

توصيف وضع موجود

توصيف وضع موجود اين پژوهش درمورد عارضه پشت گرد يا كيفوزيس است كه وضع موجود مطلوب نيست . نام ديگر اين عارضه گوژپشتي است .

دراين عارضه سر شخص تمايل به جلودارد. انحناي كمري صاف شده وبرانحناي پشتي افزوده شده است . مجموعه اين عوامل باعث اختلال دروضعيت تنفس راحت وطبيعي فرد شده است .

عضلات بخش خلفي پشت كشيده شده كه باعث افزايش انحناي ستون مهره هاي پشت مي شود. اگر خط مستقيمي از نرمي لاله گوش فرد به وسط شانه او  رسم كنيم واين خط راتا پايين ادامه بدهيم بدن او را به دو قسمت كرده ايم (مساوي ) درفردي كه اين عارضه را دارد قسمت پشتي اوبيشتر از قسمت جلو سينه اوست .( دوقسمت جلويي وعقبي ).

شانه هاي فرد جلوآمده وقفسه سينه اوصاف شده است وكتف ها از يكديگر دور شده ووجود يك حالت قوز درپشت ديده مي شود.

( خط مستقيمي كه از لاله گوش فرد به پايين كشيده مي شود خط شاقولي ناميده مي شود) .

شواهد (1)

فرد (دانش آموز ) مذكور مبتلا به ضعفهاي بدني وعوارض جسمي حركتي بود . اونمي توانست با ديگر دانش آموزان بازي وفعاليت نمايد وبا آنها هماهنگ باشد. درحركاتي چون راه رفتن، پريدن، دويدن، جهيدن، پرتاب كردن، توپ گرفتن، بازي هاي گروهي، بازي هاي امدادي و بازي هاي مهارتي مشكل داشت ونمي توانست آنها را خوب انجام دهد. نمي توانست بطور مستقل وآزاد اقدام به اجراي آنها نمايد . شكل ظاهرش يك وضعيت عدم تعادل وعدم قرارگيري مناسب دريك راستاي بخش هاي مختلف را نشان مي داد . ايستادنش غلط بود وباعث مي شد وزن بدنش بطور نامناسب توزيع شود وتعادلش مختل شده وباعث ناپايداري گردد .خيلي زود خسته مي شد واظهار ناراحتي وخستگي مي كرد. او از تيپ بدني اكتومورف برخوردار بود وداراي پشتي خميده بود . اتخاذ اين وضعيت غلط عادت اوشده بودومثل افراد فرسوده وخميده شده بود. ازدردي در ناحيه گردن وپشتي خود شكايت مي كرد وظاهري ناخوشايند ونازيبا داشت . قدش كوتاهتر شده بود وروي مهره هاي پشتي خود فشار بيش از حدي را حس مي كرد. متوجه شدم او از لحاظ بينايي مشكل دارد وهمين امر باعث شده بود هنگامي كه روي ميز مي نشيند به جلو خم شود وسر خود را به ميز نزديك نمايد وبه بالاتنه خود وضعيت بد وناجور بدهد . علاوه بر اينها او به علت ضعف بدني خود نمي توانست با ديگران بازي وفعاليت نمايد وبه تدريج دچار عقده وناراحتي هاي رواني شده بود واز فعاليت وبازي كناره گيري مي كرد. به گوشه گيري وانزوا طلبي روي آورده  وبراي مدرسه ووالدين مشكلاتي ايجاد كرده بود….

تجزيه وتحليل داده ها

كودكان ونوجوانان از شرايط مناسب بهداشتي ، زيستي وتغذيه ا ي وجوي و… درطول دوران رشد خود برخوردار باشند كه دچار ضعفهاي عضلاني واستخواني نشوند .تحرك داشته باشند وبه رشد خود توجه داشته باشند . اصول علمي سلامت جسمي وروحي خود را رعايت كنند. تمرينات اصلاحي مناسب باسن وقد ووزن خود انجام دهند . از فعاليت وبازي كناره گيري نكنند تا به گوشه گيري وانزوا طلبي عادت ننمايند.

دانش آموزان از تمرينات حركات اصلاحي شناخت كافي داشته باشند واز نحوه اجرا ي آن مطلع باشند ودرست بودن آنها را تشخيص دهند . عادات غلط نگهداري بدن خود را اصلاح كنند .خود را در معرض تحريكات رشدي مثل نور، آب وهوا، تغذيه، لباس راحت، استراحت وخواب مفيد قرار دهند. نحوه فعاليت جسماني خود را صحيح كنند. والدين در مراحل رشد بدن، به خصوص در سنين 5 ، 7 ،10، 13 سالگي به ضخم هاي جسماني وارگاني فرزندان توجه كنند و از حركات اصلاحي مفيد جهت اصلاح آنها استفاده نمايند. به وضعيت بدني خود شكل بدهند كه شامل حداقل ميزان كشش و فشار و حداكثر كارائي در هنگام استفاده از بدن باشد. از ميزو صندلي مناسب استفاده نمايند كه شرايط استاندارد داشته باشد. ارتفاع پشتي صندلي از زاويه تحتاني كتف بيشتر باشد. پشتي صندلي با نشيمنگاه آن زاويه 95 تا 110 درجه داشته باشد. طول نشيمنگاه صندلي مقداري كمتر از طول استخوان ران باشد تا به مفصل زانو فشار نياورد. ميز حداقل نصف قد فرد ارتفاع داشته باشد. سطح صورت با ميز منطبق و مماس نباشد.

از خستگي هاي مفرط دوري نماييد. (بدني كه خسته است انرژي لازم را براي ماندن به حالت تناسب صحيح ندارد و هر اندازه زمان خستگي طولاني تر باشد خميدگي پشت به صورت عادت در خواهد آمد).

مقاله تربیت بدنی و ناهنجاری های بدنی برگشت پذیر دانش آموزان