فایل مارکت

مقاله ارزيابی آبريزش دهان

چه كسي؟ كودك و يا بزرگسال دچار فلج مغزي

چه مواردي؟ مولفه هاي ارزيابي آبريزش دهان

چرا؟ براي دستيابي به اطلاعات مناسب براي ارزيابي آبريزش دهان افراد

چگونه ؟ از طريق مصاحبه، مشاهده و تستهاي ويديو فلوروسكوپيك [1] (در صورت لزوم) در برخي مراكز، يك تيم كودك يا بزرگسال داراي مشكل آبريزش دهان را ارزيابي مي‌كنند وبعد با توافق كلي دستور العمل ها وتوصيه هايي را به فرد يا مراقبين او ارائه مي كنند. اعضاء تيم اصلي معمولاً شامل فرد مورد بررسي و خانواده يا مراقبين او، متخصص گوش و حلق و بيني [2]، آسيب شناسي گفتار و زبان، كار درمانگر، متخصص كودكان يا متخصص داخلي و داندانپزشك است.

مشورت با ساير متخصصان مثل نورولوژيست، ارتودنتيست، فيزيولوژيست، فيزيوتراپيست، و يا متخصصين بررسي رشد كودك [3] بسته به فرد مورد بررسي ممكن است لازم باشد.

ارزيابي تيمي امكان در نظر گرفتن همه جانبه شرايط براي تدوين و هماهنگي مناسب يك برنامه مراقبتي را فراهم مي كند. براي اجراي توصيه ها، مي توان منابع را شناسايي و تعيين كرد.

نقش دندانپزشكان بررسي اكلوژن و سلامت دهان و دندان فرد و ارائه توصيه هايي جهت رسيدگي به مشكلات قابل درمان مي باشد. متخصص گوش و حلق و بيني بسندگي مسير عبور هوا را بررسي و هر گونه انسداد ناشي از انحراف تيغه بيني، وجود لوزه سوم، سينوزيت يا آلرژي را درمان مي كند. متخصص كودكان يا داخلي سلامت عمومي فرد و هر گونه تاثيري را كه آبريزش دهان روي سلامت عمومي فرد مي گذارد مورد ارزيابي قرار مي دهد. كار درمانگر يا فيزيوتراپيست بررسي وضعيت بدن (پوسچر) و نشستن را انجام مي دهد.

نقش آسيب شناس گفتار زبان گرفتن تاريخچه اي از مشكل فرد، ارزيابي ساختار و عملكرد مكانيزم دهاني- صورتي در كنترل دهان و بلع بزاق و نيز تعيين شرت آبريزش دهان است. علاوه بر اين، آسيب شناس گفتار و زبان ميزان كاركرد زباني بيمار و توانايي او را در درك و انجام دستور العملهايي كه مي تواند براي برخي از انواع درمانها مهم باشد، تخمين مي زند.

آسيب شناس گفتار و زباني كه در مدرسه يا مركزي كار مي كند كه هيچ تيمي براي انجام يك ارزيابي جامع وجود ندارد، بايد با اولين پزشك بيمار جهت تبادل اطلاعات حاصل از ارزيابي ، مشورت كند. رويكردهاي درماني كمكي [4]نيز بايد با اين پزشك مورد بحث قرار گيرد.

تاريخچه

جريان ارزيابي بايد با يك مصاحبه از بيمار و يا مراقبين او شروع شود. نظر آنها در مور ميزان و شدت آبريزش دهان بايد به عنوان هدف ارزيابي اخير و همچنين به عنوان قياسي براي ارزشيابي تاثير درمان ثبت شود. اطلاعات مربوط به تاثير اجتماعي آبريزش  دهان بر فرد بايد مورد توجه قرار گيرد. آگاهي فرد از اين مشكل و همچنين انگيزه او براي تغيير اين رفتار بايد ارزيابي شود.

توصيف آبريزش دهان

آلاير، بلاسكو، هابرفلنر (2002) و كريسدال و وايت (1989) روشهايي را براي توصيف آبريزش دهان پيشنهاد كردند. آنها اظهار كردند كه آبريزش دهان خفيف زماني است كه بزاق روي لبها بماند. آبريزش دهان متوسط موقعي است كه بزاق روي لبها و چانه ديده شود. وقتي بزاق از لبها و چانه روي لباس بريزد، آبريزش دهان ،