تحقیق كودكان و دانش آموزان ناشنوا
آشنايي با كودكان و دانش آموزان ناشنوا و نيمه شنوا
كودكان و دانش اموزان نا شنوا اگر چه در حقيقت به خاطر نقص شنوايي از نظر رشد كلي ( رشدهوشي ) عموما از دانش آموزان نا بينا ضعيف تر هستند ، اما مانند آنان بسهولت قابل تشخيص و شناسايي نيستند . از جمله مشكلات اساسي آنان در زمينه گويايي است .
اختلالات گويايي نتيجه اي است از نقص شنوايي ، البته بجز در مواردي كه اختلالي در دستگاه صوتي فرد بوجود مي آيد . دانش آموزان نا شنوا نه تنها ازنظر رشد عمومي ضعيف هستند بلكه در طول زندگي از نظر مهارت هاي برقراري ارتباط زباني ، مانند درك مفاهيم و معاني كلمات ، صحبت كردن ، خواندن و نوشتن همواره دچار اشكال عمده و كندي قابل ملاحظه اي هستند . از آنجايي كه زبان عامل مهمي است در بر قراري روابط اجتماعي و آموزش و ياد گيري علوم مختلف ، بديهي است كه مشكل دانش آموزان نا شنوا به مراتب بيشتر از صرف نقص حس شنوايي است . البته كودكاني كه بطور موقت شنوايي خود را از دست مي دهند و يا آناني كه با استفاده از وسايل كمك شنوايي از قبيل سمعك نقص شنوايي خود را جبران مي نمايند ، چندان نياز به معلم و آموزش وپرورش استثنايي ندارند . لازم است اولياي چنين كودكاني به شيوه اي مطلوب راهنمايي شوند تا از مراقبت هاي لازم پزشكي و خدمات سنجش شنوايي و غيره بهرمند گردند . در هر حال در كلاس درسنيز بايد تسهيلات ضروري جهت سازگاري هر چه بيشتر دانش آموز فراهم گردد . معمولا درحدود 5 در صد از كل كودكان سنين مدرسه رو در مقايسه با ديگر كودكان به نحوي داراي درجاتي از نارسايي هاي شنوايي هستند ، از اين گروه 5 در صد ، در هر ده نفر يك يا دو نفر مي بايست تحت پوشش آموزش وپرورش استثنايي قرار گيرند . در برنامه هاي آموزشي وپرورشي و درماني دانش آموزان نا شنوا، همكاري هاي همه جانبه مسئولان ومتخصصان مختلف از جمله اولياء ،پزشكان ، روانپزشكان و معلمان ويژه گفتار درماني و . . . ضروري است .
تعريف نا شنوايي
تا كنون تعريف دقيق و جامع و مانع و قابل قبول براي كليه مراجع ذيصلاحاز ناشنوايي ارائه نگرديده است . علت فقدان چنين تعريفي از اين بابت است كه ناشنوايي تا حدود زيادي يك امر فردي است . به عبارت ، ديگر سن وقوع ناشنوايي علت ناشنوايي ، نوع ناشنوايي و ميزان و درجه اختلال شنوايي از جمله عوامل بسيار مهمي در تعريف ناشنوايي و افراد ناشنوا محسوب گشته و نقش فوق العاده در برنامه ريزي هاي آموزشي دارند . در واقع براي آنكه از عهده يك برنامه ريزي صحيح و مناسب براي گروهي از دانش آموزان بخوبي فائق آئيم ، لاجرم مي بايست فرد فرد آنان را به طور جداگانه و كامل مورد ارزيابي قرار دهيم . به عنوان مثال دانش آموزي كه از زمان تولد و يا قبل از سنين سخن گفتن ناشنواست و كمترين تجربه زباني ندارد با ديگر دانش آموزي كه پس از آنكه مدتها مي گويد و مي شنود و مهارتهاي زباني را به طور طبيعي كسب مي نمايد و آنگاه دچار نقص شنوايي مي گردد كاملا با هم متفاوت بوده و اين تفاوت در برنامه ريزي هاي آموزشي آنان فوق العاده دخيل است . اما به طور كلي مي توان گفت كه افراد ناشنوا كساني هستند كه از حس شنوايي خود در زندگي بهره اي نمي گيرند و افراد نيمه شنوا كساني هستند كه با آنكه حس شنوايي آنان داراي اختلالاتي مي باشند ولي در هر حال با سمعك و يا بدون سمعك تا حدودي مي تواند از اين حس استفاده كنند .
كودكان و دانش آموزان نيمه شنوا به دليل آنكه نارسايي شنوايي آنان با درجات مختلفي ( از تخفيف تا شديد )مي باشد معمولا قادرند با استفاده ويا بدون استفاده از وسايل كمك شنوايي از زبان بهرمند گردند واز طريق شنوايي قادر به صحبت كردن هم باشند اما در مقابل دانش آموزي كه كاملا ناشنواست با بهترين وسايل كمك آموزشي نيز قادر به توسعه زبان و مكالمه و صحبت كردن بطور همزنان نخواهد بود .
در هر حال افراد ناشنوا قادرند بياموزند كه صحبت كنند .
علل وانواع ناشنوايي
دانستن علل ناشنوايي و انواع مختلف آن از اين جهت اهميت دارد كه ممكن است در امر آموزش و درمان و توانبخشي بعضي از كودكان و دانش آموزان ناشنوا مفيد فايده واقع گردد .
اختلالات شنوايي ممكن است مربوط به گوش خارجي يا گوش مياني و يا گوش داخلي باشد اختلال شنوايي را ممكن است از نظر شدت وضعف به ناشنوايي كامل ، نيمه شنوايي وسخت شنوايي تقسيم نمود . به طور كلي اختلالات شنوايي را مي توان به دو گروه عمده بشرح زير تقسيم نمود كه هر يك به گروه كوچكتر قابل تقسيم است و براي هر گروه علل مختلفي ممكن است سبب اختلال ناشنوايي باشد .
1- ناشنوايي انتقالي
در اين نوع از اختلال شنوايي ، گوش مياني كه مسئوليت انتقال صدا مي باشد معيوب است . معمولا اين نوع ناشنوايي مطلق نيست و فقط شخص قسمتي از شنوايي خود را از دست مي دهد . علل آن ممكن است بيماريهاي مجراي گوش ، بيماريهاي پرده صماخ ،بيماريهاي گوش مياني ، ضربه ها وامثال آن باشد .
2- ناشنوايي ادراكي يا عصبي
اين نوع ناشنوايي مربوط به گوش داخلي وسلول هاي شنوايي است . به نحوي كه سلول حسي از ادراك و احساس صدا عاجز است . اين نوع نقص شنوايي ارثي و يا مادرزادي است . علل عمده آن عبارتند از : سيفليس ارثي ، همخوني ،سرخجه ،الكليسم ، سل ، بد شكلي اعضاي شنوايي ، صدمات وجراحات دوران جنيني ، تولد نارس مسموميت هاي مادر در هنگام بارداري ويا استعمال برخي داروهاي مضر در زمان بارداري . و يا اكتسابي است كه علل آن عبارت است از : صدمات وارد بر كودك در هنگام تولد ، صدمات وجراحات بعد از تولد ، عفونت هاي موضعي ، مثل ورم گوش ، عفونت هاي عمومي مانند منژيت و مسموميت هاي بخصوص با اكسيد دو كربن . همچنين در موارد بسيار نادر ناشنوايي آميخته ( انتقالي و عصبي ) در اثر بيماري هاي توام گوش مياني وگوش داخلي عارض مي گردد .
ازنظر پزشكي ، امكانات درماني ، با روشهاي جراحي و غيره عمدتا براي معالجه وبهبود ناشنوايي هاي انتقالي بيشتر است اما در قالب موارد تا كنون ، پزشكي بويژه در مورد ناشنوايي عصبي و ادراكي موفقييت چنداني نداشته است . تعبيه وتنظيم لوازم كمك شنوايي مانند گوشي هاي مخصوص براي ناشنوايي هاي عصبي و ادراكي بسيار مشكل تر ازناشنوايي هاي انتقالي .