تحقیق در مورد کهکشان ها و سیاهچاله ها
شامل فایل های زیر :
تصویر مقابل بزرگترن و مفصل ترین تصویری محسوب می شود که هابل طی این سالها از کهکشان بزرگ مارپیچی تهیه کرده است
سیاه چاله و اصل عدم قطعیت هایزنبرگ
سیاه چاله و نسبیت عام
شوارتتز شیلد و سیاهچاله
کهکشانهای کمیاب
نگاهی به سیاهچاله
این تصویر تلفیقی از 51 تصویر تهیه شده توسط هابل بعلاوه ی داده های بدست آمده از پایگاه های زمینی می باشد . این صفحه ی غول آسای مارپیچی 170000 سال نوری قطر دارد که تقریبا دو برابر کهکشان ما می باشد . این کهکشان میزبان کمتر از یک تریلیون ستاره است که حدود 100 بیلیون از این ستاره ها دما و سنی مشابه خورشید ما دارد . بازو های مارپیچ این کهکشان سراسر پوشیده از مناطق وسیع تشکیل ستاره ها، سحابی هایی با ابر های هیدروژن مولکولی بزرگ می باشد و لبه های آن، خارج از بازوهای مارپیچی از ستاره های جوان ، داغ و تازه متولد شده پر شده است .
مهمترین تصاویری که با این تصویر جدید ترکیب شده است تصویر هایی است که هابل در مارس 1994 ، سپتامبر 1994 ، ژون 1999 ، نوامبر 2002 و ژانویه 2003 از این کهکشان تهیه کرده است
عامل اصلی تکامل کهکشان ها
ستاره شناسان تصور می کنند که کهکشان های موجود حاصل بیلیون ها سال تکامل هستند
برخوردی پس از برخور دیگر کهکشان های خلاف قاعده را به شکل کهکشان های با شکوه مارپیچی همچون کهکشان راه شیری در می آورد. اما آیا این تکامل به شروع این شرایط و به بیان دیگر به شرایط اولیه ی جهان بستگی دارد و یا مهمترین عامل برخورد های کهکشانی می باشند؟ مطالعه ی بیش از شش هزار و پانصد کهکشان در فواصل مختلف نشان می دهد که محیط اولیه ی جهان تاثیر شگرفی در تکامل کهکشان های امروزی داشته است. بنابراین هر دو عامل محیط و برخورد های کهکشانی پی در پی نقشی سازنده در این تکامل داشته اند
اخترشناسان بر این باورند که کهکشان های امروزی حاصل میلیارد ها سال، تغییر و تحول می باشند.برخورد های پی در پی ، کهکشان های کوچک عادی را به کهکشان های مارپيچى با شکوهی همچون راه شیری تبدیل نموده است.اما آیا این تحولات متعلق به دوران اولیه کیهان می باشد و یا همچنان برخورد ها ادامه دارد؟
تیمی از اخترشناسان فرانسوی و ایتالیایی با بهره گیری از تصویر بردار مرئی و طيف نگار چند منظوره ویموس تلسکوپ غولپیکر اسو ، به نقش محیط اطراف بر شکل گیری و تحول کهکشان ها پی بردند. آنها برای نخستین بار با نقشه برداری از دور دست های کیهان دریافتند که پراکندگی (توزیع) کهکشان ها با توجه به محیط ابتدایی اطرافشان ، تا حد زیادی با زمان در ارتباط است.کشف اخیر از اهمیت ویژه ای برخوردار است، به طوری که بسیاری از فرضیاتی که تا کنون پیرامون شکل گیری و تحول کهکشان ها مطرح شده است را به چالش خواهد کشید.
در حالیکه موضوع “طبیعت در مقابل طبیعت”یکی از داغ ترین مباحث دانش روانشناسی امروزی می باشد، اخترشناسان به دنبال یافتن پاسخی برای پرسشی می باشند که از قلب فرضیات کیهان شناسی سرچشمه می گیرد؛آیا کهکشان های امروزی محصول شرایط آغازين کیهان می باشند و یا اتفاقاتی در گذشته مسیر تحول آنها را تغییر داده است؟
در طی سه سال نقشه برداری که بوسیله تصویر بردار مرئی و طيف نگار چند منظوره ویموس(VIMOS) تلسکوپ غولپیکر اسو (ESO) انجام شد،اخترشناسان با مطالعه بیش از شش هزار و پانصد کهکشان در فواصل و محيط های مختلف، به بررسی چگونگی تغییر درخشندگی و مواد تشکیل دهنده آنها در مقیاس های زمانی متفاوت پرداختند. این امر دانشمندان را قادر ساخت تا اطلسی سه بعدی از کیهان به قدمت 9 میلیارد سال تهیه کنند.
سرشماری جدید نتایج شگفت انگیزی در بر داشت. نسبت رنگ-چگالی که رابطه مواد تشکیل دهنده کهکشان با فضای پیرامون را توصیف می کند در 7 میلیارد سال گذشته بسیار متفاوت بوده است.بنابر این اخترشناسان دریافتند که درخشش کهکشان ها،مواد تشکیل دهنده ابتدایی و محیطی که در آن قرار داشته اند،تاثیری بسیار ژرفی بر تحول آنها داشته است.
الیور لا فیور از آزمایشگاه اختر فیزیک مارسی فرانسه، در این باره می گوید : نتایج این تحقیقات حاکی از آن است که محیط اطراف در تحول کهکشان ها نقش کلیدی داشته ، اما برای مسئله “طبیعت در مقابل طبیعت” در تحول کهکشان ها ،هنوز پاسخ قانع کننده ای وجود ندارد.این گونه تصور می شود که کهکشان ها امروزی حاصل اطلاعات وراثتی ذاتى شان می باشند که در طی زمان تغییر کرده و کنش های متقابل پیچیده ای با فضای اطراف خود داشته اند که بر خورد و ادغام کهکشان ها، نمونه ای از آن است.
نمایی از پراکندگی (توزیع) کهکشان ها
تحقیق در مورد کهکشان ها و سیاهچاله ها