بررسی نقش فضای سبز شهری در اهداف توسعه پایدار
امروزه مفهوم شهرها بدون فضای سبز موثر در اشکال گوناگون آن دیگر قابل تصور نیست. پیامدهای توسعه شهری و پیچیدگی های معضلات زیست محیطی آنها موجودیت فضای سبز و گسترش آن برای همیشه اجتناب ناپذیر کرده اند. توجه به فضای سبز به طور عام به عنوان ریه های تنفسی شهرها تعریف اغراق آمیزی از کارکرد آن نیست . بلکه این شبیه بیان کننده حداقل کارکرد آن در مفهوم اکولوژیک شهرها به شمار میرود.
این فضاها هم از دیدگاه تامین نیاز های زیست محیطی شهرنشینان و هم از نظر تامین فضاهای فراغتی و بستر ارتباط و تعامل اجتماعی آن جایگاهی در خور اهمیت دارد. همچنین توسعه بی رویه شهر ها به صورت افقی و عمودی باعث تخریب طبیعت شده است. طبیعت و فضای سبز که که سال ها به عنوان قلب تپنده ی زیستگاه های بشری ایفای نقش می کرد و بهترین محل و موقعیت ایجاد شهر های نخستین بود. با بی توجهی به ساکنان شهر رو به افول و نابودی گذاشته است.
فضای سبز، علاوه بر خدمات مهم زیست محیطی، فیزیولوژیکی، زیباشناختی و بهداشتی، دارای مزایای اجتماعی نیز هست که در قابل زیست نمودن شهرها نقش مهمی ایفا میکند؛ به خصوص وجود درختان و گیاهان در فضاهای عمومی به یکپارچه سازی و تعادل بین افراد جامعه منجر شده و توسعه ی روابط اجتماعی را بهبود میبخشد. فضای سبز علاوه بر این باعث افزایش جذابیت شهر، افزایش گردشگری و درنتیجه درآمد می شود. همچنین فضاهای سبز با تفکیک مناظق شهری و کاربری ها به ویژه کاربری های متعارض، جلوگیری از تراکم ساختمانی، برجسته سازی خطوط اصلی شهر وایجاد تنوع در خطوط خشک معماری به برنامه ریزی و طراحی شهری کمک می نماید.