مقاله در مورد موشک هاي كروز CRUISE
موشكهاي كروز CRUISE
كلمه انگليسي CRUISE در فارسي به مفهوم سفر دريايي و گشت زني مي باشد. وقتي اين كلمه همراه با موشك به كار مي رود، طبق نظر كارشناسان كنترل تسليحات، جنگ افزارهاي با كلاهك هسته اي (حداكثر برد 500 الي 600 كيلومتر) را شامل مي شوند.
ويژگيهاي موشك كروز
موشك كروز داراي چهار ويژگي زير است :
1) موشك در طبقات پايين جو (30 كيلومتر با 10000 پا) از نيروي برا ( LIFT ) ايروديناميكي استفاده مي كند.
2) در حين پرواز قادر به تغيير مسير و ارتفاع بوده و مي تواند به دفعات اين كار را تكرار كند.
3) بردي بيشتر از 50 كيلومتر دارد.
4) در يك پرواز عادي يكسره، موشك در تمام مسير هدايت شده و حامل انواع مختلفي از سرجنگي است.
با تعريف فوق، موشكهاي كروز، امروزه طيف گسترده اي از موشكها- ( نظير استيكس[1] روسي، كرم ابريشم چيني، اگزوست[2] فرانسه و هارپون[3] امريكا) را در بر مي گيرد. موشكهاي كروز معمولا از تكنولوژي هواپيما استفاده مي كنند و داراي كلاهك مشابه، كوچكتر و ارزانتر ار موشكهاي بالستيك هستند. به كارگيري سيستمهاي ناوبري و هدايت پيشرفته دقيق نظير GPS باعث شده تا نسبت به موشكهاي بالستيك دقت بيشتري را دارا بوده و به همين دليل از توسعه و توليد بيشتري نيز برخوردار باشند.
از نظر قدمت، سلاح الماني DOODIL BUGS V1 اولين كروز عملياتي است كه در سال 1994 عليه انگليس به كار گرفته شد. DOODIL BUGS V1 با 70 درصد ناكامي از موفقيت نسبي برخوردار بودند. پرواز مستقيم و سرعت كم اين موشك باعث مي شود كه درجه اسيب پذيري و ضايعات ان بيشتر شود. و همچنين به وسيله رادارهاي دشمن كشف، رهگيري و توسط هواپيماهايي كه سرعت بيشتري را دارند، مورد هدف قرار بگيرند.
بعد از جنگ جهاني دوم هر دو بلوك شرق و غرب دستيابي به موشكهاي دور پرواز همراه با انعطاف پذيري بيشتر را دنبال كردند تا اينكه در سال 1970 پيشرفتهايي در ميكروالكترونيك، كامپيوتر و موتورهاي توربوفن كوچك حاصل شد. بهره گيري از اين دو پديده، تكنولوژي ساخت موشكهاي كروز امروزي را امكان پذير كرده است.
اين موشكهاي در واقع مشابه يك هواپيماي بدون خلبان، در همه مراحل پرواز داراي هدايت است. موشكهاي كروزي كه امروزه در دسترس هستند داراي انواع پرتابي از زمين پايه[4]، هواپرتابي يا هواپايه[5]، درياپايه يا درياپرتابي[6]، با برد 600 الي 2500 كيلومتر هستند.
نكته مهم در مورد موشك كروز اين است كه اين موشك- به دليل اينكه براي رسيدن به هدف با سرعت كمتر از يك ماخ حركت مي كند- به ساعتها پرواز نياز دارد. با اين وضعيت با توجه به هدايت اينرسي اوليه اين امكان وجود دارد كه موشك صدها متر از مسير منحرف شود. زيرا اگر چه با هدايت از اين نوع اينرسي، امكان انحراف براي موشكي كه دهها دقيقه پرواز ميكند كم است، ولي براي موشكي كه ساعتها بايد ادامه طريق دهد، اين هدايت مناسب نيست. براي رفع عيب بايد نوعي تصحيح در مسير انجام شود تا در عمل مكمل هدايت اصلي ان باشد.
روش هدايت موشك كروز
غير از سيستم هدايت اينرسي، امروزه از روشهاي ديگر نيز در سيستمهاي هدايت كروز استفاده مي شود، اين روشها عبارتند از :
1) سيستم انطباق متقابل پشت سرهم جغرافيايي[7]
اين سيستم براساس اطلاعات دقيق توپوگرافي از زمين هدف استوار است. در اين روش، محوطه اي از سطح زمين به طول 10 كيلومتر و به عرض 2 كيلومتر به مربع هاي يك صد متري تقسيم و ارتفاع متوسط در هر كدام از انها را مشخص و به صورت ماتريكس ( 2000 رقم مختلف و هر رقم مخصوص مربع خاصي از زمين مورد نظر) به صورت عددي[8] به حافظه كامپيوتر وارد مي شود. موشك وقتي به محوطه مورد نظر رسيد، ارقام اندازه گيري شده را با ارقام ارسالي از موشك، در حافظه مقايسه مي كند و با توجه به نتيجه مقايسه، موقعيت محل شناسايي شده و دستور بعدي را از طريق دستگاه محاسبه، به سيستم كنترل اتوماتيك صادر مي كند. بررسيهاي بعدي در زماني كه موشك به هدف نزديك مي شود، انجام مي گيرد و سرانجام انتخاب مسير مي شود. در موشكهاي كروز درياپايه اولين و
مقاله در مورد موشک هاي كروز CRUISE