فایل مارکت

نتايج حاصل از بررسي زنان باردار مبتلا به اختلالات هايپرتانسيو در بيمارستان حضرت رسول اكرم (ص) با توضيحات لازم در ذيل ذكر مي شود:

• فراواني انواع اختلالات هايپرتانسيو در زنان باردار مبتلا به اختلالات هايپرتانسيو بارداري:

در كل 55 نفر از زنان باردار بستري در بيمارستان حضرت رسول اكرم در سال 1382 مبتلا به اختلالات هايپرتانسيو بارداري بودند كه از اين تعداد 3 نفر مبتلا به اكلامپسي بودند (معادل 5/5 درصد)، 12 نفر مبتلا به پره اكلامپسي شديد بودند (معادل 8/21 درصد)، 17 نفر مبتلا به پره اكلامپسي بودند (معادل 9/30 درصد)، 4 نفر مبتلا به هايپرتانسيون مزمن بودند (معادل 3/7 درصد)، 10 نفر مبتلا به هايپرتانسيون حاملگي بودند (معادل 2/18 درصد) و 9 نفر مبتلا به پره اكلامپسي افزوده شده بر هايپرتانسيون مزمن بودند (معادل 4/16 درصد)

– فراواني اختلالات هايپرتانسيون در زنان باردار:

با توجه به تعداد كل زنان باردار بستري در بيمارستان حضرت رسول اكرم (ص) در سال 1382 كه 642 نفر بوده است، فراواني اختلالات هايپرتانسيو در دوران بارداري 5/8 درصد بوده است كه شامل اكلامپسي در 4/0 درصد – موارد پره اكلامپسي شديد در 8/1 درصد موارد – پره اكلامپسي در 6/2 درصد موارد – هايپرتانسيون مزمن در 6/0 درصد موارد – هايپرتانسيون حاملگي در 5/1 درصد موارد و پره اكلامپسي افزوده شده بر هايپرتانسيون مزمن در 4/1 درصد موارد مي شده است.

انواع اختلالات هايپرتانسيو به اين صورت تعيين شدند:

1- هايپرتانسيون حاملگي: فشار خون mmHg90/140 اولين بار در طي حاملگي و فقدان پروتئينوري

1-2- پره اكلامپسي: فشار خون mmHg90/140 بعد از هفتة 20 حاملگي و پروتئينوري مساوي يا بيش از mg300 در 24 ساعت يا مساوي يا بيش از +1 در تست نواري ادرار.

2-2- پره اكلامپسي شديد: فشار خون mmHg110/160 و پروتئينوري در حد 2 گرم در 24 ساعت و يا مساوي يا بيش از +2 در تست نواري ادرار و علائم شدت پره اكلامپسي (علائم اخطار آميز اكلامپسي): سردرد پايدار – اختلالات بينايي – درد اپي گاستر

3- اكلامپسي: تشنج هاي غيرقابل انتساب به ساير علل، در زنان مبتلا به پره اكلامپسي

4- پره اكلامپسي افزوده شده به هايپرتانسيون مزمن: شروع جديد پروتئينوري در حد مساوي يا بيش از mg300 در 24 ساعت در زمان هايپرتانسيوي كه قبل از هفتة 20 فاقد پروتئينوري بوده اند.

5- هايپرتانسيون مزمن: فشار خون مساوي يا بيش از 90/140mmHg قبل از حاملگي يا تشخيص داده شده قبل از هفتة 20 حاملگي

2- سن

پس از آمارگيري مادران به گروههاي سني مختلف تقسيم شدند و فراواني اختلالات هايپرتانسيو در هر يك از اين گروههاي سني مشخص شد:

• گروه سني 18 سال و كمتر (6/3 درصد)
• گروه سني 24-19 سال (7/32 درصد)
• گروه سني 29-25 سال (1/29 درصد)
• گروه سني 34-30 سال (3/27 درصد)
• گروه سني35 سال و بيشتر (3/7 درصد)

ميانگين سني مادران در هر يك از اختلالات هايپرتانسيو تعيين شد: اكلامپسي 26 سال، پره اكلامپسي شديد 27 سال، پره اكلامپسي 27 سال، هايپرتانسيون مزمن 24 سال، هايپرتانسيون حاملگي 29 سال و پره اكلامپسي افزوده شده بر هايپرتانسيون مزمن 25 سال.

3- سن حاملگي:

در اين قسمت سن حاملگي با توجه به LMP بيماران مشخص شد و در تعدادي معدودي هم كه LMP قابل اطمينان نبود از گزارش سونوگرافي نيز جهت تعيين سن حاملگي كمك گرفته شد و سن حاملگي به چند گروه تقسيم شد و سپس فراواني اختلالات هايپرتانسيو در آنها تعيين شد:

• سن حاملگي كمتر از 20 هفته (1/1 درصد)
• سن حاملگي 24-20 هفته (4/5 درصد)
• سن حاملگي 28-25 هفته (4/5 درصد)
• سن حاملگي 32-29 هفته (20 درصد)
• سن حاملگي 36-33 هفته (4/25 درصد)
• سن حاملگي بيشتر از 37 هفته (8/41 درصد)

لازم به ذكر است كه ميانگين سن حاملگي در اين بيماران 34 هفتگي بوده است.

در 5/41% موارد اكلامپسي و انواع مختلف پره اكلامپسي سن حاملگي كمتر از 34 هفته بوده و در 5/58% موارد سن حاملگي بيشتر از 34 هفته بوده است.

4- پاريتي (تعداد زايمان ها):

فراواني اختلالات هايپرتانسيو در پاريتي 5-0 كه در بيماران ديده شده تعيين شد:

P_O: 2/58 درصد، ₁P: 3/27 درصد، ₂P: 1/9 درصد، ₄P: 8/1 درصد،
₅P: 6/3 درصد

فراواني اختلالات هايپرتانسيو برحسب پاريتي را به اين صورت نيز مي توان بيان كرد: نولي پار: 2/57 درصد، پرايمي‌پار: 3/27 درصد، مولتي پار: 5/14 درصد.

5- بيماري زمينه اي: بر اساس بيماري هاي موجود در بيماران تحت بررسي فراواني اختلالات هايپرتانسيو مشخص شد: 43 نفر (معادل 1/78 درصد) بيماري زمينه اي نداشتند، 12 نفر از بيماران، بيماري زمينه اي داشتند كه به اين صورت بوده است: 3 نفر، هايپرتانسيون مزمن داشتند، 1 نفر بيمار كليوي (FSGN) و 1 نفر پسودوتومورسربري و 1 نفر تشنج داشتند و 6 نفر نيز UTI داشتند.

6- ميزان فشار خون به هنگام مراجعه:

1-6- ميزان فشار خون به چند محدوده تقسيم شده است و فراواني اختلالات هايپرتانسيو در آنها مشخص شده است.

• فشار خون >90/140 ميليمتر جيوه (اين بيماران قبل از حاملگي فشار خون 90-100/60 داشته اند): در 7 نفر (معادل 7/12 درصد)
• فشار خون 110/160 – 90/140 ميليمتر جيوه: در 31 نفر (معادل 3/56 درصد)
• فشار خون 120/200-110/160 ميليمتر جيوه: در 11 نفر (معادل 20 درصد)
• فشار خون 120/200 ميليمتر جيوه (از اين جهت ذكر شده است كه خطر عوارض مغزي و قلبي در اين محدوده از فشار خون بيشتر است): در 6 نفر (معادل 11 درصد)

2-6- ميزان فشار خون را مي توان به صورت فشار خون >110/160 mmHgو فشار خون 110/160mmHg نيز تقسيم بندي نمود و به اين صورت شدت پره اكلامپسي مشخص مي شود:

• فشار خون >110/160mmHg در 69 درصد موارد
• فشار خون 110/160 mmHg در 31 درصد موارد

3-6- در ضمن ميانگين فشار خون سيستولي و دياستولي در هر يك از انواع اختلالات هايپرتانسيو تعيين شد:

– در اكلامپسي ميانگين فشار سيستولي 3/163mmHg و ميانگين فشار دياستولي 6/96 mmHg بوده است.

– در پره‌اكلامپسي شديد ميانگين فشار سيستولي 6/181mmHg و ميانگين فشار دياستولي 6/111mmHg بوده است.

– در پره اكلامپسي ميانگين فشار سيستولي 1/144mmHg و ميانگين فشار دياستولي 76/91 mmHg بوده است.

– در هايپرتانسيون مزمن ميانگين فشار سيستولي 145mmHg و ميانگين فشار دياستولي 5/92 mmHg بوده است.

– در هايپرتانسيون حاملگي ميانگين فشار سيستولي 135mmHg و ميانگين فشار دياستولي 5/87 mmHgبوده است.

– در پره اكلامپسي سوارشده بر هايپرتانسيون مزمن ميانگين فشار سيستولي
5/175mmHg و ميانگين فشار دياستولي 2/112mmHg بوده است.

– در كل (در تمام اختلالات هايپرتانسيو بارداري) ميانگين فشار سيستولي:
91/156mmHg و ميانگين فشار دياستولي: 99mmHg بوده است. حداقل فشار سيستولي: 130mmHg و حداكثر 240mmHg بوده است. حداقل فشار دياستولي 80 mmHg و حداكثر 160 mmHg بوده است.

 7- پروتئينوري:

ميزان پروتئين موجود در ادرار از طريق تست نواري ادرار تعيين شده و بصورت Plus (+) بيان شد:

5/25 درصد بيماران فاقد پروتئينوري بودند، 1/29 درصد پروتئينوري در حد +1 داشتند و 5/45 درصد بقيه پروتئينوري بيشتر و تا حد +4 داشتند.

8- ادم: ادم در 7/52% بيماران وجود نداشته و در 3/47% بيماران وجود داشته است. لازم به ذكر است از آنجائيكه ادم در اواخر حاملگي معمول است سعي شده كه موارد پاتولوژيك ادم (ادم ژنراليزه خصوصاً در صورت و دست ها) به عنوان موارد مثبت ادم درنظر گرفته شود.

9- تشنج: 2 نفر از بيماران دچار تشنج شده بودند كه 1 نفر قبل از زايمان دچار تشنج شده بود و 1 نفر بعد از زايمان دچار تشنج شده بوده است.

10- كما: در 1 مورد از بيماران ديده شده كه بعد از زايمان دچار كاهش سطح هوشياري شده بوده است.

11- سولفات منيزيم: ميزان دريافت سولفات منيزيم در بيماران مشخص شد:
5/65 درصد بيماران تحت درمان با سولفات منيزيم قرار گرفتند و 5/34 درصد سولفات منيزيم نگرفتند.

12- نوع زايمان: فراواني نوع زايمان در اين بيماران تعيين شد:

• زايمان طبيعي در 3/27 درصد موارد
• زايمان سزارين در 4/56 درصد موارد (4/36 درصد سزارين‌ها به‌علت پره اكلامپسي بوده است و 20 درصد بقيه سزارين ها به ساير علل ازجمله Repeat، CPD، دفع مكونيوم بوده است)
• 9 نفر از بيماران (معادل 4/16 درصد) جهت پيگيري و زايمان به اين مركز مراجعه نكردند.

بنابراين اگر تعداد زايمان ها را در نظر بگيريم فراواني نوع زايمان به اين صورت است.

• زايمان طبيعي 6/32 درصد موارد (15 نفر)
• زايمان سزارين 4/67 درصد موارد (31 نفر)
• اگر بخواهيم نوع زايمان را در زنان مبتلا به اختلالات هايپرتانسيو به تناسب كل زايمان هاي انجام شده در زنان باردار بستري در بيمارستان حضرت رسول اكرم (ص) در سال 1382 كه برابر با 327 مورد زايمان طبيعي و 315 مورد زايمان سزارين بوده تعيين كنيم، ميزان قابل انتظار زايمان طبيعي 8/50 درصد و در مورد زايمان سزارين 2/49 خواهد شد.

13- درمان دارويي آنتي هايپرتانسيو در دوران بارداري:

• 2/18 درصد بيماران تحت درمان دارويي آنتي هايپرتانسيو در دوران بارداري قرار گرفتند.
• 8/81 درصد بيماران درمان آنتي هايپرتانسيو در دوران بارداري نگرفتند. ميانگين سن حاملگي در بيمارانيكه داروي آنتي‌هايپرتانسيو دريافت نكرده اند 7/33 هفته و در بيمارانيكه داروي آنتي‌هايپرتانسيو مصرف كرده اند 7/35 هفته بوده است.

14- شكايت اوليه: بيماران به چند علت مراجعه كرده بودند كه مشخص شد و فراواني آنها نيز تعيين شد

• مراقبت هاي پره ناتال: 60 درصد
• درد زايمان: 5/14 درصد
• علائم شدت پره اكلامپسي (سردرد – اختلالات بينايي – درد اپي گاستر): 20 درصد
• كاهش حركات جنين (مي تواند از عوارض پره اكلامپسي باشد): 5/5 درصد

15- علائم شدت اختلال هايپرتانسيو: اين علائم كه شامل سردرد – اختلالات بينايي و درد اپي گاستر مي شدند در بيماران مشخص شدند: 6/43 درصد بيماران داراي علائم ذكر شده بودند و 4/56 درصد فاقد علائم فوق بودند.

16- زمان پيدايش پرفشاري خون: زمان پيدايش پرفشاري خون به هفته مشخص شده است و در بيمارانيكه از قبل در آنها فشار خون بالا اندازه گيري نشده بوده است، سن حاملگي زمان بستري درنظر گرفته شده است، به اين ترتيب ميانگين زمان پيدايش پرفشاري خون 26 هفتگي بوده است.

17- سابقه اختلالات هايپرتانسيو بارداري:

در كل 8/21 درصد بيماران (معادل 12 نفر) سابقة اختلالات هايپرتانسيو بارداري را ذكر مي كنند.

نتايج حاصل از بررسي زنان باردار مبتلا به اختلالات هايپرتانسيو