تحقیق هنر قلم زني و چگونگي انجام آن
فصل اول:
تاريخچه:
درباره اينكه هنر مدرن دقيقاً از چه زماني آغاز مي‌شود و كدام اثر هنري، سبك هنري، جنبش هنري يا حتي گفتمان هنري را مي‌توانيم در توالي زماني تاريخ هنر، نقطه شروع هنر مدرن بدانيم، اختلاف‌نظرهايي ميان مورخان و پژوهشگران هنر وجود دارد. برخي هنر مدرن را حدوداً هنر قرن بيستم مي‌دانند و سال 1905، يعني زمان گشايش نمايشگاه فووها در سالن پاييز در پاريس را نقطه عزيمت خود قرار مي‌دهند. برخي ديگر، از جمله كريستوفر ويتكومب، پژوهشگر آمريكايي هنر، معتقدند كه هنر مدرن در دهه 1860 با نمايش تابلوي ناهار در سبزه‌زار اثر ادوارد مانه در سالن مردودهاي پاريس آغاز مي‌شود و حدوداً تا دهه 1970 ادامه مي‌يابد.
اصطلاح هنر مدرن در پيشينه تاريخ‌نگاري هنر در قرون گذشته نيز به كرات به كار رفته است و كاربردش در قرن بيستم به هيچ‌وجه تازگي ندارد. چنينو چنيني (حدود 1370-1440) نقاش فلورانسي در اثري با عنوان كتاب هنر كه در 1437 تأليف كرده است توضيح مي‌دهد كه جوتو چگونه نقاشي را «مدرن» ساخته است. جورجو وازاري (1511-1574) نقاش، معمار و تاريخ‌نگار ايتاليايي هنر در 1550 كتابي را با عنوان زندگي هنرمندان تأليف كرد كه تا به امروز به عنوان يكي از معتبرترين منابع اطلاعاتي درباره هنر و هنرمندان دوره رنسانس، مورد رجوع قرار گرفته است. وازاري نيز در اين كتاب هنر عصر خويش را هنر «مدرن» مي‌خواند. او در اين كتاب مهم، كه در واقع الگو و سرمشق بسياري از مورخان هنر و خاطره‌نويسان دوره‌هاي بعد قرار گرفته است، بر اين انديشه تكيه مي‌كند كه هنر داراي ماهيت تكامل يابنده است و هنرمندان نسل‌هاي متوالي از دستاوردهاي پيشنيان خود بهره مي‌گيرند و سير تكاملي هنر را دنبال مي‌كنند. همچنين بد نيست كه بدانيم معيار هنر راستين در نگاه وازاري، تقليد مخلصانه و شورمندانه طبيعت است كه بايد با مهارت دستان هنرمند و قالب آرماني (يا فرم ايده‌آل)ي كه پيشاپيش در ذهن او شكل گرفته است به تحقق درآيد.
آنچه را كه وازاري معيار هنر راستين مي‌داند بازتابنده ديدگاه مسلط در فضاي هنري رنسانس است. اين معيار در دوره‌هاي بعد نيز همچنان اعتبار خود را حفظ مي‌كند و در قرن هجدهم، اساس نظريه‌پردازي‌هاي نوين فلسفي درباره چيستي هنر و به تبع آن، تعريف هنر واقع مي‌شود. شارل باتو، روحاني و متفكر فرانسوي، در 1746 مقاله مهم و دوران‌سازي را با عنوان هنرهاي زيبا تحويل شده به اصلي واحد به رشته تحرير درمي‌آورد و «نظام مدرن هنرها» را براساس همان اصل واحد تدوين مي‌كند. اين اصل واحد يا مشترك هنرهاي زيبا چيزي جز «تقليد از طبيعت زيبا» نيست. نظريه تقليد طبيعت يا بازنمايي واقعيت قابل شناخت تا آغاز نيمه دوم قرن نوزدهم نافذيت خود را حفظ مي‌كند و تا آن زمان همچون گفتماني مسلط بر همه جنبش‌هاي هنر بصري سايه‌افكن است.
تحولات بزرگي كه در نيمه دوم قرن نوزدهم در سه حوزه فناوري (از جمله اختراع و تكامل صنعت و هنر عكاسي از 1839 به بعد و تكامل سيستم‌هاي ارتباطي) علم و فلسفه، و نيز اقتصاد و سياست صورت مي‌گيرند عميقاً جهان‌بيني هنرمندان را تحت تأثير قرار مي‌دهند. اين تحولات هم وضعيت مادي هنرمندان را دگرگون مي‌سازند و هم بر ارزش‌ها و آرمان‌هاي معنوي آنها تأثير مي‌گذارند. نظام جديد ترويج، عرضه و فروش آثار هنري، آزادي نويافته‌اي را براي هنرمندان به ارمغان مي‌آورد. هنرمندان اكنون بعد از قرن‌ها وابستگي به حاميان از جمله پادشاهان، شهرياران، پاپ‌ها و اسقفان و اشراف هنردوست و هنرپرور، خود را آزاد احساس مي‌كنند وبر پاي خود مي‌ايستند. ولي آزادي هميشه با مسئوليت ملازمه دارد. هنرمند در اين روزگار ديگر آن هنرمندي نيست كه در قصرهاي مديچي، فيليپ، چارلز و لويي به سر برد و يا به ولي‌نعمتان خود در كليسا و نهادهاي حكومتي تكيه كند و به زعم جورجو وازاري، با بهره‌گيري از دستاوردهاي اسلاف خود، سير تكاملي هنر را پي بگيرد و با مهارت هر چه بيشتر «طبيعت زيبا» را تقليد كند. هنرمند اكنون بايد با آگاهي‌ها و آزادي‌هاي نويافته خويش، زيست بوم خود را از نو بنگرد، باطن خويش را بكاود و كاشف افق‌هاي نويني در عرصه بروني حيات باشد. در چنين فضايي، هنرمند نه تنها به جست و جو و ابتكار مضامين بديع و يافتن نكته‌هاي نغز در لايه‌هاي مغفول زندگي فردي و اجتماعي مي‌پردازد بلكه عميقاً خود را نيازمند جستن و پروراندن زبان و بيان و قالبي نو احساس مي‌كند.
بنابراين هنرمند، به ويژه هنرمند تجسمي، مي‌بايست خود را از قيد سنت‌هاي ريشه‌دار و آيين‌هاي قوام گرفته هنر كلاسيك و آكادميك رها مي‌ساخت و معيارها و هنجارهاي آن را به چالش مي‌گرفت. چه گفتن و چگونه گفتن، هر دو مي‌بايست نو مي‌شدند. اين چرخش گفتماني، هر چند حاصل تحولات كلان نيمه دوم قرن نوزدهم در حوزه‌هاي فلسفه و علم و فناوري، اقتصاد و سياست، و روابط اجتماعي بود، شخصيت‌هايي به طور اخص در ميان خود هنرمندان و خارج از جامعه هنري در زمينه‌سازي و شكل‌گيري آن، نقشي برجسته داشته‌اند. نيچه، كروچه، برگسون، داستايوسكي، اسكار وايلد، والتر پيتر، گويا، كوربه، ترنر، رودن و بالاخره فرويد از جمله
فهرست مطالب
عنوان صفحه
فصل اول (تاريخچه)
تاريخچه……………………………….. 2
فصل دوم (ابزار و مواد قلمزني)
لوح مسي……………………………….. 13
خواص فيزيكي مس…………………………. 13
خواص مكانيكي مس………………………… 13
قير…………………………………… 14
ميزچوبي يا تنه‌ي درخت……………………. 15
چكش…………………………………… 15
انواع قلم……………………………… 16
رنده………………………………….. 19
مشعل………………………………….. 19
تيزاب…………………………………. 19
بورس سيمي……………………………… 19
خاك اره……………………………….. 19
فصل سوم (شرح طرح كار)
شرح طرح كار……………………………. 21
فصل چهارم (شرح انجام كار)
قيرگذاري………………………………. 24
پياده كردن طرح روي كار………………….. 25
نيم بر كردن……………………………. 25
برجسته كاري……………………………. 25
رنده كاري……………………………… 26
روسازي………………………………… 26
جدا كردن فلز از قير…………………….. 27
پرداخت………………………………… 29
خشك كردن كار…………………………… 29
پتينه‌ي كار…………………………….. 30
فهرست منابع و ماخذ……………………… 31
تحقیق هنر قلم زني و چگونگي انجام آن