فایل مارکت

مقاله درمورد پزشکی

سيتوكسيني به نام فاكتور نكروز دهندة  [1] و ژن كننده گلوتاتيون – S ترانسفراز M1  (GST-M10[2] بودو طبق اين بررسي، هيچ ارتباط خاصي براي آللهاي GST-M1 با عمل ريوي يافت شد ولي بيان بيشتر آلل  با عمل ريوي بدتر همراه بود.

همجچنين ارتباط ژن TGF-B1 با عمل ريوي بررسي شده است TGF-B1 نوعي سيتوكين با اثرات متنوع مي باشد، كه در پيش فيبروزي كردن و واكنشهاي التهابي [] نقش دارد. آللي از اين ژن كه با بيان TGF-B1 همراه است نسبت به آللهايي با بيان كم منجر به كاهش سريعتر عمل ريوي مي شود [].

تشخيص

عموماً تشخيص cf بر اساس شواهد باليني و شواهي كه نشان دهندة غير طبيعي بودن عمل كانال CFTR است مي باشد.

تشخيص براساس شواهد باليني: در اين روش از علائم باليني CF جهت تشخيص بيماري استفاده مي شود. اين علائم در بخش باليني CF توضيح داده شدند.

تستهاي تشخيصي جهت تعيين غيرطبيعي بودن كانال CFTR

اين تستها شامل تست اندازه گيير كلر عرق، تست كاندازه گيري اختلاف پتانسيل غشاي سلول اپي تليال، تست اندازه گيري ترتريپينوژن ايمنوراكتيو، كشت خلط، بررسي هاي راديولوژي و تستهاي ژنتيكي – مولكولي مي باشند.

تست اندازه گيري كلر در عرق: افزايش كلر عرق در بيماران CF، اولين بار در قرن بيستم به عنمان شاخص اوليه تشخيص CF شد. دقت اندازه گيري كلر عرق، 90 درصد بوده و در 10 درصد موارد مثبت و منفي كاذب مي باشد. در اين روش كه حداقل حدود 100 ميلي گرم عرق بايستي جمع آوري گردد، در صورتي كه مقدار كلر عرق بيش از 60MM باشد، فرد به عنوان بيمار شناسايي مي شود [ ]

اندازه گيري كلر عرق به دو روش زير انجام مي گيرد:

1. تست غربالگري: در اين روش بعد از شستشوي كف دست و خشك كردن آن، دست را برروي كاغذ فيلتر آغشته به نيترات نقره و مرطوب قرار مي دهند. هنگامي كه كلر زياد با نيترات نقرع تركيب شود و روي كاغذ اثر سفيدرنگ تشكيل دهد، نتيجه مثبت است.
2. تست يونوفورز پيلوكارپين:[3] دراين روش الكترودهايي روي پوست ساعد دست قرار داده مي شود تا يك جريان الكتريكي بريا انتقال پيلوكارپين (يك داروي محرك) به داخل پوست به منظور القاي تعريق، ايجاد شود. سپس عرق جمع آوري و وزن شده و كلر آن اندازه گيري مي شود [].
3. معمولاً يك تست غربالگري مثبت با انجام تست يونوفورز معتبر مي شود. چرا كه سطح كلر در كف دست بالاتر از جاهيا ديگر بدن مي باشد [].

تست اندازه گيري اختلاف پتانسيل غشاي سلول اپي تليال (NPD):[4]

فقدان كانال CFTR فعال  در سطح رائي سلولهاي اپي تليال با تغيير در انتقال كلروسديم همراه بوده و منجر به اختلاف پتانسيل الكتريكي غيرطبيعي در غشاء مي شود. اختلاف پتانسيل منفي تر در بيماران نشان دهندة جذب بيشتر سديم به داخل سلول و عدم ترشح يون كلر به خارج مي باشد.

به علاوه راه ديگر تسخير از طرق اختلاف پتانسيل الكتريكي غشاي سلولهاي اپي تليال، تزريق آميلوريد مي باشد. در هنگام تزريق اين ماده كه يك مهاركنندة فعاليت كانال سديم است به افراد بيمار، تغييرتات بيشتري در اختلاف پتانسيل الكتريكي سلولهاي اپي تليال نسبت به افراد سالم ديده يم شود.

از NPD براي تأييد تشخيص CF، به هنگامي كه فردي داراي علائم CF است ولي تست عرق منفي دارد و از طرفي تشخيص دو جهش مسبب بيماري با استفاده از روش هاي ژنتيكي – مولكولي امكان پذير نيست استافده يم شود [].

تست اندازه گيري تريپسينوژن (IRT)[5] (تست غربالگري نوزادان)[6]: غربالگري نوزادان در برخي كشورها با استفاده از بررسي ميزان تريپ سينوژن  ايمنوراكتيو خون انجام مي گيرد. زيرا توليد عرق در نوزادان كم بوده و جمع آوري آن مشكل است []. در اين روش 2 تا 3 روز بعد از تولد نوزاد، مقداري خون از پاشنة او گرفته و ميزان پروتئين تريپسنوژن را اندازه گيري مي كنند. در صورتي كه مقدار اين پروتئين در خون افزايش يابد تست مثبت است و نوزاد بايستي بعد از سن دو ماهگي با روش ژنتيكي – مولكولي و يا تست عرق مورد بررسي بيشتر قرار گيرد [].

كشت خلط:[7] اين تست نيز در بعضي بيماران مشكوك به CF انجام مي گيرد. در اين روش خلط بيمار از لحاظ وجود باكتريهيا مختلف مانند پودوموناس آئروجينوزا بررسي مي شود [].

بررسي هاي راديولوژي: در بررسي هاي راديولوژي بيماران CF، بزرگ شدن قفسه، برونشيت و تراكم موكوس ديده مي شود. در صورتي كه در افراد سالم قفسه سينه طبيعي مي باشد [].

تشخيص بر اساس تستهاي ژنتيكي – مولكولي: اين تستها شامل آناليز مستقيم DNA مي باشد كه قادر به تشخيص همة جهش هاي شناخته شده ژن CFTR نيستند. همچنين در اين روش ها برخي جهش هايي كه تا كنون شناخته نشده اند، قابل تشخيص نمي باشند []. با اين وجود به دليل عدم درمان قطعي CF و براي اطمينان از نتايج بدست‌آمده از تستهايي كه قبلاً ذكر شد، تست هاي ژنتيكي-مولكولي امروزه كاربرد وسيعي در تشخيص جهش هاي CFTR دارند. شناسايي اين جهش ها، جهت تشخيص پيش از تولد CF و مشاورة ژنتيكي در خانواده هاي در معرض خطر و همچنين براي يافتن ارتباط ژنوتيپ – فنوتيپ مفيد مي باشد []

انواع روش هاي ژنتيكي – مولكولي درتشخيص CF

روش هاي مولكولي در تشخيص CF

روش هاي مولكولي تعيين جهش دو هدف عمده را دنبال مي كنند. 1. تعيين جهش هاي شناخته شده كه در آنها نوع و محل جهش مشخص است 2. بررسي و جستجوي دقيق در طول اگزونها و ژنهاي شناخته شده براي هر نوع جهش.

در مورد تعيين جهش هاي شناخته شده روش هاي مختلفي وجود دارد. چندين روش آنزيمي بر پاية استفاده از پلي مرازها و يا واكنش هاي اتصالي، براي تعيين جهش هاي خاص به ميزان زيادي استفاده مي رود كه مي توان به RFLP، ASO[8] 0ايگونولكئوتيد آلل مخصوص)، ARMS[9](تكثير اختصاصي آلل)، OLA[10] اشاره نمود.

RFIP: اساس اين روشش استفاده از آنزيم هاي محدودالاثر[11] است. اين انزيم ها داراي توالي هاي تشخيص مخصوص[12] در DNA جهت برش مي باشند. در نتيجه تغييرات ژنومي منجر به توليد و يا از بين بردن مكانهاي برش مي شوند. به اين تغييرات DNA كه در مكانهاي برش آنزيمي ايجاد مي شوند RFIP گويند. تغيير اندازه يك يا تعداد بيشتري از قطعات DNA بعد از ساترن بلات و هيبريداسيون با پر.ب DNA مشخص خواهد شد [].

ASO: در نوعي از اين روش كه لكه گذاري نقطه اي[13] ناميده مي شود، يك جفت اليگونوكلئوتيد آلل مخصوص كه با مواد راديواكتيو فلورسنت نشاندار شده اند (پروب)، طراحي مي شدند به صورتي كه هر يك از اين اليگونوكلئوتيدها به طور اختصاصي با آلل نرمال يا جهش يافته هيبريد مي شوند. DNA مورد نظر كه از لحاظ جهش بررسي مي شود نيز بايستي در قسمتي كه جهش مورد نظر ما را در بر مي گيرد توسط PCR تكثير شود و سپس اين DNA برروي غشاهاي

مقاله درمورد پزشکی