مقاله در مورد نروژ
نروژ
کشور نروژ در نيم‌کرهٔ شرقي، نيم‌کرهٔ شمالى قرار دارد. اين کشور، ميان ۵۸ و ۷۵ درجهٔ عرض شمالى و ۴ درجهٔ طول شرقى واقع شده است.
در قرون هفتم و هشتم ميلادي، اقوام نورماند ساکن نروژ به انگلستان و فرانسه حمله کردند و متصرفات وسيعى در اين کشور بدست آوردند از سال ۸۷۲ ميلادي، حکومت پادشاهى در نروژ روى کار آمد و در قرن ۱۱، دين مسيح در اين کشور رواج يافت. در قرن سيزدهم، همزمان با توسعه دريانوردى نروژ، مردم اين کشور نيز به اوج قدرت خود رسيدند.
قانون اساسى نروژ در ۱۷ مِى ۱۸۱۴ به تصويب رسيد. طبق اين قانون کشور پادشاهى نروژ، کشورى آزاد، مستقل، تجزيه‌ناپذير و غيرقابل انتقال است و شکل حکومت آن مشروطه سلطنتى و موروثى مى‌باشد
از بُعد اقتصادي، نروژ در بخش‌هاى نفت، کشتيرانى و شيلات از موقعيت خاصى در جهان برخوردار است خاصه از نظر نفت در اروپا اهميت قابل‌توجهى دارد.
احزاب
شکيل اولين حزب سياسى در نروژ به بيش از يک‌صدسال پيش باز مى‌‌گردد. اگرچه قبل از آن، گروه‌هائى وجود داشتند که در پارلمان نروژ فعاليت مى‌کردند، ولى اين گروه‌ها تشکيلات سازمان‌يافته‌اى نداشتند. از سال ۱۸۱۴تا سال ۱۹۰۵ نروژ با سوئد تحت يک پادشاهى اداره مى‌شدند، در واقع نروژ زيرنظر سوئد فعاليت مى‌نمود. در سال ۱۸۸۴ يک بحران سياسى که (مورد کنسولي) نام گرفت، منجر به ايجاد يک سيستم پارلمانى گرديد. در ارتباط با اين بحران، اولين حزب سياسى در نروژ شکل گرفت که حزب فعلى ليبرال باقيمانده از آن تشکل است. شش ماه بعد، مخالفت‌هاى سياسى در پارلمان نروژ به نام استورتينگ آغاز شد که اين مخالفت‌ها، منجر به تشکيل حزب فعلى محافظه‌کار گرديد. علاوه بر اين دو حزب، احزاب ديگرى نيز در نروژ وجود دارند. در زير در مورد هر يک از آنها توضيح داده مى‌شود:
اتحادیه‌های کارگری
لیبرال‌ها
حزب محافظه‌کار (H=Conservative)
حزب کمونیست (NKP=Norges Kommunistiske Party=Communist Party)
حزب سبز ”طرفداران محیط زیست“ (MDG)
حزب Stop Immigration
حزب کارگر (A=Labour party)
حزب میانه‌رو ”مرکزی“ (SP=Centre Party)
حزب دموکرات مسیحی (KFP=Christian Democratic Partg)
حزب سوسیالیست چپ (SVP=Socialist Left Party)
حزب ترقی‌خواه (FP=Progress ParigZ)
جدول وضعیت پارلمان احزاب (تعداد کرسی)
ليبرال‌ها
پيشروان اين حزب گروه نمايندگان راديکال بودند که در دهه ۱۸۶۰ با مقامات دولتى به مخالفت برخاستند و خواستار دموکراسى بيشتر شدند. ليبرال‌ها، تشکيلات پارلمانى خود را با ۳۸ نماينده در مقابل ۳۱ نماينده طرف محافظه‌کار شروع کردند که اين برترى دوام زيادى نداشت و در عرض چندسال اختلافات زيادى در درون حزب بوجود آمد و به مرور حزب ليبرال‌ها يک حالت تدافعى به خود گرفت. تا اينکه در سال ۱۹۷۲، اين حزب در مورد عضويت نروژ در بازار مشترک اروپا بانگ مخالف سر داد و همين امر سبب گرديد که حزب به شدت از هم گسيخته شود.
در کنگره حزب ليبرال‌ها در اين سال، افرادى که موافق عضويت نروژ در جامعه اروپا بودند از حزب جدا شدند و حزب ليبرال جديدى را تشکيل دادند که تا انتخابات پارلمانى سال ۱۹۸۵، نمايندگانى در پارلمان داشتند ولى در انتخابات ۱۹۸۹ مجدداً با يکديگر ائتلاف کردند تا شايد بتوانند نماينده‌اى در پارلمان داشته باشند که موفق نيز شدند.
مقاله در مورد نروژ