فایل مارکت

پژوهش تحقیقی پرورش طیور گوشتی

مقدمه

اهميت گوشت طيور در تغذيه انسان

گوشت طيور به عنوان يك منبع غني پروتئين در سال هاي اخير به طور وسيعي در تغذيه انسان در دنيا و در كشور ما مورد استفاده قرار گرفته است به طوري كه در بعضي از كشورها كه از نظر شرايط طبيعي و كمبود مرتع دچار مضيقه هستند گوشت طيور به سرعت جانشين گوشت دام هاي ديگر شده است.

ارزش غذايي گوشت مرغ: مي دانيم كه منظور اصلي استفاده از گوشت در جيره هاي غذايي انسان تامين پروتئين مورد نياز بدن است.

طبقه بندي گوشت طيور

پرندگاني كه براي توليد گوشت پرورش داده مي شوند عبارتند از انواع مرغ، بوقلمون، غاز، اردك، و اخيرا بلدرچين قسمت اعظم فعاليت براي توليد گوشت در پرندگان در روي مرغ متمركز شده اند و بعد از آن به ترتيب، بوقلمون، اردك و غاز قرار گرفته است. در سال هاي اخير به علت اصلاح نژاد و كارهاي ژنتيكي كه از نظر بهبود كميت و كيفيت گوشت مرغ انجام گرفته است نژادها و نوع تيپ هاي مختلفي بسته به سليقه بازار بوجود آمده است كه هر نوع داراي اختصاصات بخود مي باشد از اين رو امروزه در بازارهاي دنيا و ايران انواع مختلف گوشت مرغ وجود دارد.

تاريخچه

وضعيت توليد مواد غذايي در دنياي امروز بخصوص در كشورهاي جهان سوم يكي از مسائل بغرنج اجتماعي به شمار مي رود و طبق پيش بيني اين مسئله در آينده نزديك توليد اشكالات و تنش هاي اجتماعي بيشتري خواهد بود زيرا روز به روز به ويژه در كشورهاي فقير و عقب مانده افزوده مي گردد.

طبق مطالعات تاريخي جمعيت كره زمين در 4 هزار سال قبل از ميلاد مسيح در حدود 30 ميليون نفر بوده است (20/1 جمعيت فعلي هندوستان) و 1000 سال قبل از ميلاد به 200 ميليون نفر رسيد، اين جمعيت با افزايش ملايم به مرور بيشتر شد، به طوري كه در سال 1600 ميلادي به 500 ميليون و در سال 1825 به يك ميليارد نفر بالغ گرديد. از اوائل قرن بيستم افزايش جمعيت جهان به نحو چشمگيري افزايش يافت به طوري كه در سال 1980 به رقمي در حدود 5/4 ميليارد نفر رسيد. اين روند رشد جمعيت در دنيا هم چنان با سرعت ادامه دارد به طوري كه هم اكنون در هر ساعت 8700 نفر به جمعيت دنيا اضافه مي گردد بدين ترتيب به طوري كه پيش بيني مي شود در سال 2000 سال جمعيت دنيا به رقمي بين 6 – 7 ميليارد نفر بالغ خواهد شد. از سوي ديگر به علت بهبود بهداشت و روش هاي پيشگيري از بيماري در سال هاي اخير درصد تلفات و مرگ و مير به حد قابل توجهي كاهش يافته است و حد متوسط عمر در كشورهاي مختلف افزايش پيدا نموده است به عنوان مثال در 200 سال قبل حد متوسط سن انسان 33 سال بود حال آن كه در عصر حاضر در بيشتر كشورهاي اروپايي عمر متوسط بشر به حدود 70 سال رسيده است. متاسفانه بيشترين افزايش جمعيت دنيا در نقاطي است كه از نظر مواد غذايي در كمبود و فقر هستند و امكانات افزايش توليد مواد غذايي به تناسب افزايش جمعيت در آن ها وجود ندارد از اين رو كم غذايي در اين گونه جوامع به مرور تبديل به گرسنگي و مرگ و مير دسته جمعي شده است.

به طوري كه در دو سال گذشته ميليون ها نفر اسنان مظلوم و محروم در اتيوپي و بنگلادش و ديگر كشورهاي آفريقايي و آسيايي از گرسنگي تلف شده اند بدون اين كه وجدان ملل متمدن به در آيد. طبق آمار سازمان هاي بين المللي از جمعيت 6 ميلياردي فعلي 500 ميليون نفر داراي تغذيه بيش از حد لزوم و 5/1 ميليارد نفر داراي تغذيه كمتر از حد لزوم بوده و حتي دچار گرسنگي مزمن و عوارض ناشي از آن هستند.

انتخاب جوجه

اغلب توليد كنندگان گوشت مرغ در دنيا و ايران، خود قادر به تهيه جوجه يك روزه نيستند و مجبورند جوجه هاي مورد احتياج خود را از تشكيلات جوجه كشي تهيه كنند. هم اكنون در ايران بيش از 80 تشكيلات بزرگ جوجه كشي وجود دارد كه ساليانه بيش از 500 ميليون قطعه جوجه يك روزه تهيه و در اختيار توليد كنندگان قرار مي دهند كيفيت جوجه و همچنين قيمت آن، يك مسئله مهم وحياتي در پرورش جوجه هاي گوشتي است به اين دليل مرغدار بايد نهايت سعي و اهتمام و وسواس را در انتخاب جوجه يك روزه به عمل آورد.

از نظر كيفيت جوجه در هر كشور بسته به تجربه و مطالعات مرغدار و سليقه بازار نژادها و سويه هاي مختلفي را براي جوجه كبابي پرورش مي دهند كه در مباحث مشروح در اين مورد بحث خواهد شد ولي به طور كلي جوجه هايي كه براي پرورش جوجه كبابي پرورش داده مي شود بايد داراي شرايط خاصي باشند كه عبارتند از سالم بودن جوجه و دارا بودن كيفيت نژادي مناسب.

سلامت جوجه سنگ اول موفقيت در هر مرغدار تهيه جوجه سالم است، هيچ مرغداري نمي توانند از پرورش جوجه هاي بيمار و مشكوك انتظار نتيجه مناسب و عوايد كافي داشته باشد. براي اين منظور بايد جوجه را از تشكيلاتي تهيه نمود كه از نظر بهداشتي و رعايت اصول ضد عفوني كاملا مطمئن باشد. امروزه ثابت شده است كه بسياري از بيماري ها به وسيله مرغ مادر و تشكيلات جوجه كشي به جوجه و توسط جوجه به مرغداري منتقل مي گردد و سبب تلفات و عوارض در جوجه ها در مرحله پرورش مي گردد اين بيماري ها در مراحل توليد جوجه يك روزه به ترتيب زير ممكن است سبب آلودگي شود:

الف- بيماري هايي كه به وسيله مرغ مادر به جوجه منتقل مي شوند:

1-بيماري هاي ويروسي – مهمترين ويروسي كه از مادر به جوجه منتقل مي شوند عبارتند از:

– بيماري كم خوني و ويروسي (Inclusion Bodyhepatits)

– بيماري سندروم افت تخم مرغ (Egg dropsyndrom)

– بيماري انسفالوميليت طيور (Epidemic Tremor)

– آرتريت ويروسي (Viral Artitis)

– لوكوزلنفوئيد (LympHoid Leukosls)

در بين بيماري هاي ويروسي، بيماري انسفالوميليت بسيار مهم است زيرا بيشتر در جوجه ها ديده مي شود و به علت لرزش و عدم هم آهنگي كه در جوجه هاي آلوده به وجود مي آيد به آن لغوه واگير دار نيز گفته مي شود. جوجه هاي 1-6 هفته به اين ويروس حساس هستند و معمولاً بيشتر در جوجه هاي 12-21 روزگي مشاهده يم شود و دوره كمون ممكن است 15-17 روز به طول بكشد ميزان واگيري طبيعي بين 10 و گاهي تا 60 درصد مي رسد و حد متوسط تلفات 10 درصد است ولي در بعضي از گله ها كه داراي شرايط بهداشتي مناسب نيستند تا 50 درصد هم ديده مي شود در اثر تماس جوجه هاي آلوده با جوجه هاي سالم آلودگي به آن ها هم سرايت مي كند از اين روز جوجه هاي آلوده منشا خطر و تلفات براي گله هاي در سنين پايين هستند. در بيماري هاي ديگر ويروسي ذكر شده منتقل از مادر (Egg BORN) در جوجه هاي گوشتي ممكن است مسئله ساز نباشد زيرا بيشتر عوارض در سنين بالا بروز مي كند كه معمولاً جوجه هاي گوشتي به بازار ارسال شده اند.

بيماري هاي ميكروبي

مهمترين بيماري هاي ميكروبي كه از مادر به جوجه منتقل شده اند عبارتند از:

بيماري هاي سالمونلائي (Salmonella) و بيماري هاي دسته مايكوپلاسماها (Mycoplasma) عفونت هاي سالمونلائي كه از مادر به جوجه منتقل مي شود به سه دسته تقسيم مي شوند.

الف) بيماري پولوروم (Pullorum) يا اسهال سفيد جوجه ها كه عامل آن سالمونلا پلوروم است.

ب) پاراتيفوئيد مرغان (Fowltyphoid) كه عامل آن سالمونگاليناروم (S. Gallinarum) مي باشد.

ج) پاراتيفوئيد مرغان كه توسط انواع مختلف ديگر سالمونلا مانند تيفي موريوم توليد مي شود.

بيماري پولوروم به خاطر تلفات در جوجه ها بسيار مهم است، دوره نهفته بيماري 5-7 روز و تلفات از صفر تا 100 درصد است كه معمولاً بين ششمين تا دهمين روز تولد به حداكثر مي رسد. بيماري تيفوئيد مرغان بيشتر در مرغان بالغ است و كمتر در جوجه ها ديده مي شود. بيماري پاراتيفوئيد مرغان بيشتر در سنين كمتر از يك ماه ظاهر مي شود و در جوجه ها تلفات به 10-20 درصد و گاهي تا 80 مي رسد.

پژوهش تحقیقی پرورش طیور گوشتی