قرقاول مشخصات بيولوژيكي، اهميت و سودمنديها نكات مديريتي در پرورش و كنترل بيماري متداول
بيماري متداول
| معرفي: جدول شماره يك بعضي از مشخصات بيولوژيكي مشترك گونه قرقاولهاي دنيا را به طور خلاصه نشان مي دهد. رديف | نام علمي | Phasianus-Clochicus |
| 1 | وزن نر(اونس) | 46-41 |
| 2 | وزن ماده(اونس) | 34-31 |
| 3 | طول(سانتيمتر) | 36-30 |
| 4 | سرعت پرواز(مايل در ساعت) | 48-38 |
| 5 | محل پراكنش | علفزارها و بوته زارها |
| 6 | نحوه جفتگيري | پلي گامي(يك نر با چند ماده) |
| 7 | فصل لانه سازي | پيك لانه سازي ارديبهشت تا خرداد دامنه تخمگذاري فروردين تا مرداد |
| 8 | تعداد تخم درهر بار(عدد) | 11 |
| 9 | مشخصات تخم | قهوه اي زيتوني |
| 10 | طول جوجه كشي(روز) | 23 |
| 11 | ميزان زنده ماني(سالانه) | 70% |
| 12 | مرگ ومير(سالانه) | 3-2 % |
توضيحات مترجم: يك اونس معادل35/28 گرم
تاريخچه قرقاول در ايران:
پرورش قرقاول در سالهاي اخير در بسياري از كشورهاي جهان به خاطر استفاده از گوشت، رهاسازي در شكارگاهها و بهره برداري به صورت شكار به يك شاخه مهم از پرورش پرندگان تبديل شده است. با آن كه پرورش اين پرنده در عمل به دليل ريزه كاريهايش مشكلاتي را در بردارد اما در مقياس كوچكتر با توجه به قابليت استفاده از محيط زيست و نادر بودن نوع وحشي آن، يكي از سودآورترين پرندگان نسبت به ديگرا پرندگان همطراز از خود است.
قرقا ول از جمله پرندگان بومي و نادر در ايران است كه در مراتع و بوته زارها زندگي مي كند . اين پرنده در زبان محلي تورنگ يا تيرنگ ناميده مي شود.قرقاول يكي از زيباترين پرندگان ايران است و به نوعي جز مجموعه تنوع زيستي ايران محسوب مي شود كه با تغذيه از دانه هاي گياهي و حشرات مي تواند در حفظ محصولات كشاورزي مفيد باشد.
قرقاولهاي ايران همه از يك گونه اند ولي با توجه به پراكندگي جغرافيايي و تفاوتهاي ظاهري برخي آنها را به 4 زير گونه تقسيم مي كنند:
1- قرقاولهاي ارسباران و دشت مغان
2- قرقاولهاي تالش از آستارا تا چالوس
3- قرقاولهاي گلستان از بابل تا گلستان
4- قرقاولهاي سرخس و حوالي رودخانه مرزي هريرود
طبق مدارك موجود در سازمان محيط زيست كشور، اين پرنده در دهه چهل شمسي به علت ابتلا به بيماري نيوكاسل مرغي، تخريب محيط زيست و مهاجرت مردم به مناطق ميان دشت و ارتفاعات براي ساخت بناهاي مسكوني و نيز به علت شكار بي رويه و سم پاشي هاي مزارع و باغها در معرض انقراض و نابودي قرار گرفت .اما با تلاشهاي و پيگيري دوستداران طبيعت و محيط زيست قوانين و مقررات شكار و صيد در بيست و نهم خرداد 1346 به تصويب رسيد كه به موجب آن حمايت و حفاظت از قرقاول در دستور كار مسئولان قرار گرفت و مناطقي از جنگلها و مراتع شمال ايران به محلهاي حفاظت شده براي وحوش نادر تبديل شد.
در سال 1357 به گواهي اسناد موجود تعداد قرقائلهاي موجود در حصار مركز پرورش قرقاول بابل كنار 5000 قطعه بود.در سال 1359 تاسيسات مركز پرورش قرقاول بابل كنار تبديل به مركز پرورش مرغ لاين و اجداد شد كه امروزه به عنوان يك مركز موفق و بي نظير در خاورميانه اقدام به توليد مرغ اجداد كرد.
اهداف تحقيقات قرقاول در ايران:
عمده اهداف پرورش قرقاول در ايران ايجاد پرورشگاههاي مناسب و مزارع مادر براي توليد تخم هاي نطفه دار، رها سازي تعدادي از اين پرنده در مكانهاي كه نسل اين پرنده در حال انقراص است، حفظ ذخائر ژنتيكي كشور، جذب توريست و شكارچيان به مناطق ديدني و بكر كشور، تهيه قرقاول براي باغ وحشها به منظور بازديد عموم مي باشد.
تفاوت ظاهري جنس نر و ماده:
جنس نر و ماده قرقاول كاملا با هم فرق دارند.آنها معمولا از گونه به گونه ديگراز لحاظ رنگ پر متفوتند. نرهاي بالغ پرو بال رنگين و دمي دراز و سر و گردن آنها سبز تيره و براق است. قرقاولهاي ماده داراي رنگ پرهاي نخودي تيره، بالكه هاي قهوه اي زياد و به رنگ محيط اطرلف مي باشد. قرقائلهاي نر داراي صدايي شبيه به كوركور مي باشند و غالبا به هنگام هيجان و تحريك سرو صداي زيادي در زيستگاه خويش ايجاد مي كنند. نرهاي 87/88 سانتيمتر و ماده ها بين 53 تا 62 سانتيمتر طول دارند. سر اين پرنده به رنگ سبز براق و پوست برهنه دور چشمش قرمز روشن است.
شكل شماره يك- مشخصات و تفاوتهاي ظاهري قرقاولهاي نر و ماده را نشان مي دهد.
قرقاول مشخصات بيولوژيكي، اهميت و سودمنديها نكات مديريتي در پرورش و كنترل بيماري متداول