فایل مارکت

طرح پاداش افزايش توليد (آكورد)

معرفي كارخانه:

كارخانه توليدي ادوات كشاورزي قربان محمدزاده و پسران در كيلومتر 5 جاده قوچان- روبروي اكسيژن خوراكيان واقع مي باشد. مالكيت اين واحد متعلق به سه برادر مي باشد.توليدات اين كارخانه به ساخت گاوآهن و قطعات يدكي آن محدود ميشود كه در 12 نوع و سايز طراحي و توليد مي شود و 60 نفر كارگر توليدي و 7 نفر كارمند اداري در اين واحد مشغول به فعاليت مي باشند. دفتر فروش كارخانه مزبور در چهارراه ابوطالب واقع شده است و در توليد گاوآهن داراي پيشينه اي 80 ساله مي باشند. فروش محصولات نيز بصورت داخلي و صادراتي (به كشورهاي پاكستان- سوريه- افغانستان و ….) مي باشد.

فرآيند توليد:

روند توليد بصورت انبوه و پيوسته مي باشد و بدليل وجود بازاري با ظرفيت كافي و مناسب- محصولات كارخانه معمولا پيش فروش شده و نگراني از بابت عدم فروش محصولات وجود ندارد. بهمين دليل لزومي براي در نظر گرفتن ساختماني جهت انبار محصولات ساخته شده وجود ندارد. محصولات در 8 دايره توليد مي شوند.

دايره اول: برشكاري

اولين دايره توليدي- برشكاري مي باشد كه در اين دايره مواد اوليه اي از قبيل ورق آهن و تسمه و قوطي بوسيله هواگاز- برش خورده و جهت استفاده در دواير بعدي آماده مي گردد. لازم به ذكر است براي برش از دستگاهي استفاده مي شود كه توسط خود مالكين طراحي و ساخته شده است كه تكنولوژي آن مربوط به 50 سال پيش است. بهمين دليل از بازدهي بسيار پاييني برخوردار است كه باعث اتلاف وقت و در نتيچه از كارافتادگي دواير ديگر مي شود. اين دايره يكي از مشكلات اساسي روند توليد اين كارخانه مي باشد.

دايره دوم: كوره و چكش كاري

برخي قطعات برش خورده جهت استحكام بيشتر در يك درجه حرارت مشخص در كوره گرم مي شود و سپس توسط ماشين چكش كاري- فرآيند استحكام بخشي به قطعات كامل مي شود. سپس قطعات مورد نظر درون آب قرار مي گيرد. در اين دايره 3 عدد كوره گازوئيل سوز و يك دستگاه چكش وجود دارد.

دايره سوم: پرسكاري

قطعات آماده شده توسط دايره كوره و برخي ديگر از قطعات كه در دايره برش آماده گرديده است- جهت پرس و شكل گيري به اين دايره انتقال مي يابند. لازم به ذكر است تعداد دستگاه هاي پرس موجود در اين دايره زياد بوده و تعداد زيادي از آنها مورد استفاده قرار نمي گيرد.

دايره چهارم: سوراخكاري

در اين دايره برخي از قطعات كه جهت اتصال به بدنه اصلي گاوآهن احتياج به پيچ شدن دارند- عمليات سوراخكاري روي اين قطعات انجام مي شود. در اين دايره 5 دستگاه دريل در سايزهاي مختلف وجود دارد.

دايره پنجم: جوشكاري

بعضي قطعات جهت اتصال قوي تر- لازم است بوسيله جوش به يكديگر متصل شوند كه در نهايت منجر به توليد بدنه اصلي گاوآهن مي شوند.

دايره ششم: فرچه كاري و تميزكاري

در اين دايره قطعات جوشكاري شده جهت تميزكاري و مسطح كردن ناهمواري ها و از بين بردن قسمتهاي زايد توسط فرچه برقي- عمليات انجام مي شود.

دايره هفتم: نقاشي

در اين دايره قطعات ساخته شده در دواير مذكور- رنگ آميزي مي شوند و سپس جهت پخته شدن در كوره اي مخصوص حرارت مي بينند.

دايره هشتم: مونتاژ

اين دايره كه دايره نهايي مي باشد تمام قطعات آماده شده در دواير ديگر- بر روي بدنه اصلي بوسيله پيچ و مهره و بمنظور تشكيل محصول نهايي- متصل مي شوند.

مشكلات موجود:

الف) لازم به ذكر است كه در خط توليدي اين كارخانه هيچگونه تفكيكي جهت جداسازي دواير مختلف وجود ندارد و همجنين دواير مذكور از جهت ترتيب چيدمان در وضعيت نامطلوب قرار دارد كه اين مشكل پيامدهاي زير را بدنبال دارد:

• حمل و نقل مواد بين دواير- وقت گير و پرهزينه مي باشد.
• موجودي كالاي نيمه ساخته در دواير بالا مي باشد و نياز به سرمايه در گردش بيشتر مي باشد و علت آن طولانيتر بودن زمان توليد است.
• برنامه ريزي و كنترل توليد- پيچيده است.
• نياز بيشتري به تجهيزات حمل و نقل متحرك مثل ليفتراك وجود دارد.

ب) با توجه به مطالب ذكر شده درباره دايره اول (برشكاري) ديده مي شود كه ماشين برشكاري از تكنولوژي و سرعت توليد پاييني برخوردار بوده و همين مشكل باعت بوجود آمدن مشكلات ديگري از قبيل دير آماده شدن قطعات جهت دواير ديگر (با توجه به اينكه تمامي دواير مواد اوليه خود را از اين دايره نيز علاوه بر دواير ديگر تآمين مي كنند.) و بالا بودن ضايعات اين دايره (بدليل اينكه محاسبات رياضي و كامپيوتري جهت استفاده بهينه از مواد اوليه انجام نمي شود و برش توسط نيروي انساني غير متخصص و بصورت دستي انجام ميشود.)- مي شود.

راهكارهاي پيشنهادي:

الف) سازماندهي دواير توليد از حالت زير:

ب) نظر به اينكه تنها يك دستگاه برش در دايره مربوطه وجود دارد و خصوصيات ذكر شده درباره اين دستگاه و با توجه به ظرفيت بالاي دواير ديگر و نيز ضايعات قابل توجه اين دستگاه- نياز مبرم به جايگزيني با دستگاههاي مدرن و افزايش تعداد آن احساس مي شود. اين موارد حاكي از آنست كه اين دايره به عنوان يك گلوگاه توليدي شناخته شود.

با توجه به اصلاحات فوق در مورد روند توليد محصول در اين كارخانه- مي توان طرحهاي انگيزشي را مورد بررسي قرار داد.

طرح ريزي استراتژيك نظامهاي تشويق و پاداش

نظامهاي تشويقي يكي از جهات برجسته و بحث انگيز سازمانها است. به واقع ادبيات و نوشته هايي كه درباره رفتار سازماني و مديريت كاركنان نگاشته شده پر از مثالهايي درباره نقش تخصصي و نيز عدم تخصص كاري آنان در سازمانها است. با اين همه- اغلب بحثهاي لازم در زمينه اينكه آنان چگونه مي توانند يك عامل استراتژيك كليدي در سازمان باشند- فراموش مي شود. فرضيه اين است كه نظامهاي تشويقي يك سازمان هنگاميكه درست طراحي شده باشند- مي توانند بهترين ياري دهنده در اثربخشي سازمان باشند. با وجود اين- براي اينكه چنين اتفاقي روي دهد- نياز است كه تجزيه و تحليل دقيقي درباره نقشي كه نظامهاي تشويقي مي توانند و بايد در طرحريزي استراتژيك سازمانها ايفا كنند- به عمل آيد.

هدفهاي نظامهاي تشويقي

نخستين گام در بحث نقش استراتژيك نظامهاي تشويقي ملاحظه اثر رفتاري است كه ميتوانند در سازمانها داشته باشند. يعني نياز داريم كه نخست با پيامدهايي كه فرد بگونه معقول ميتواند از يك نظام تشويق و پاداش اثربخش انتظار داشته باشد- آغاز كنيم. پژوهشهايي كه تاكنون انجام شده- نشان مي دهد كه نظامهاي تشويقي مي توانند بالقوه در عوامل زير نفوذ كنند كه آنها به نوبت در اثربخشي سازمان تآثير مي گذارند.

طرح پاداش افزايش توليد (آكورد)