تحقیق در مورد سفالگری
مقدمه: ماده ي سفالگري گل است.گل دردستها جان مي گيردو به شكلهاي مختلف در مي آيد.
مثل كوزه وظروفي كه نقشهاي برجسته دارند.
سفالگري به عنوان يكي از بر جسته ترين مظاهر هنر اسلامي داراي نقوش متنوعي بوده كه همواره با اعتقادات ديني وتصورات هنرمند از هستي عجين بوده است.
فن وهنر سفالگري ايران به علت جنبه هاي گوناگون اقتصادي ،فرهنگي و تا حدودي مذهبي از گذشته ي بسيار دور مورد توجه قرار گرفته ودر هر دوره با وضعيت سياسي منطقه و كشورتحول وتوسعه يافته است.نمونه هاي سفالينه كه از محوطه هاي باستاني ايران كشف شده وارتباط اين هنر را با فرهنگ،اقتصادومذهب از يك طرف و ذوق وسليقه ي شخصي و قومي سفالگران از طرف ديگر نشان مي دهد.
در هزاره ي پنجم(ق.م)اختراع چرخ سفالگري تحولي چشمگير دراين هنر وتأثيربسياري در زمينه ي اقتصادي به وجودآورد.يكي ازمهمترين ابعادفن وهنرسفالگري درآن زمان را مي توان بعد و جنبه ي فرهنگي واجتماعي آن دانست،چه آشنايي ما از ارتباط موجود بين اقوام با يكديگر در آن روزگاران بيشتر از دست ساخته هاي هنري مانند سفالگري امكان پذير است.
سهم سفالگران مسلمان به جهان سفالگري از ارزش بسيار بالايي برخوردار است.اين سفالگران اولين كساني بودند كه تكنيك ودانش توسعه ي سراميك هاي لعاب دار تزئيني را به اروپا الهام بخشيدند.
سفالگران دوران اسلامي با تمامي روش هاي ساخت دستي،چرخ كاري وقالبگيري آشنا بودند و تلاش هميشگي آنها در دستيابي به روش هاي جديد ساخت و لعاب هاي تازه در آثار به جا مانده به خوبي هويداست.
بخشي از سفالينه هاي اين دوران تنها با يك روش ساخت و لعاب تك رنگ وبخشي ديگر از تركيب چند روش ولعاب هاي گوناگون تهيه شده اند.سفالينه هاي بدون لعاب يا خام پخت در دوران ابتدايي تحول سفالگري،از طرح ها و نقوش تزئيني نفيس سفال هاي لعابدار بر خوردار بودند.جام،پياله،ابريق،كوزه و…از جمله اين آثار هستند كه با روش هاي قالبي،نقش افزوده واستفاده از مهر تهيه شده و با طرح هاي گياهي ،خط نگاري،جانوري وهندسي تزئين يافته اند.سفالگران اسلامي با روش نقاشي زير لعاب نيز به خوبي آشنا بودند.در اين روش،لعاب شفافي كه بر روي شيء زده مي شد،سبب جلا يافتن ومحافظت رنگ هاي زيرين مي گرديد.براي اين منظور ابتدا زمينه طرح را با لعاب سفيد اكسيد روي، پوشانده و سپس با رنگ هاي مختلف به تزئين نقوش اقدام مي نمودند و سر انجام با زدن لعاب شفاف كار را به اتمام مي رساندند.
بررسي سفالينه هاي نيشابور بيانگر هنر به جاي مانده در اين سفالينه ها در ادامه ي روند هنر فلز كاري دوره ي ساساني با الهام گيري از دين مقدس اسلام است.
بررسي سفالينه ها مهارت در ساخت،تزئينات به كار رفته در ظروف،نوشته هاي ادوار مختلف وسير تحول خط را از آغاز دوران اسلامي ممكن مي سازد.اميد است اين تحقيق گامي هماهنگ و هم طريق در احياي نقوش اصيل سفالينه ها باشد.
چكيده:
در قرون اوليه اسلام شيوه ي سفالگري كم و بيش همانند دوره ي قبل از اسلام ادامه پيدا كرد بخصوص گروهي از سفالينه هاي بي لعاب قرون اوليه اسلام شباهتي چشمگير به ظروف سفالين قبل از اسلام و مخصوصا اواخر دوره ساساني دارند.
از قرن سوم هجري در هنر سفالگري دگرگوني و تحولي شگرف پديد آمد و هنر سفالگري از نظر لعاب دهي و تزيين نقوش به مرحله بسيار يشرفته اي رسيد.موضوع نقوش اين ظروف بسيار قابل توجه بوده و اين مطلب را روشن مي نمايد كه اگر چه از بعضي جهات كوزه گران نيشابور احتمالا از چيني ها اقتباس كرده اند ولي بطور كلي هنر آنان دنباله رو هنر ساساني است.
مهمترين تكنيك هاي تزيين ظروف در نيشابور:
- سفال با پوشش گلي
- سفالينه با تزيين زرين فام
- سفالينه با لعاب پاشيده
- سفالينه با نقش كنده
- سفالينه با لعاب يكرنگ
سفالينه با نقوش رنگارنگ
تحقیق در مورد سفالگری