تحقیق برتري سود جامع نسبت به سود خالص براي ارزيابي عملكرد
مقدمه
صورت هاي مالي محصول نهايي فرآيند حسابداري مالي به شمار مي رود. صورت سود و زيان به عنوان مبنايي براي تصميمات سرمايه گذاري و ساير تصميمات محسوب مي شود. اندازه گيري سود دوره و وضعيت مالي يك واحد تجاري هميشه يكي از چالشهاي پيش روي تدوين كنندگان استانداردهاي حسابداري و دل مشغولي اصلي استفاده كنندگان اطلاعات حسابداري بوده است. اهداف حسابداري و گزارشگري مالي بیشتر برخاسته از نيازهاي اطلاعاتي استفاده كنندگان برون سازماني است. هدف اصلي گزارشگري مالي بيان وضعيت مالي و عملكرد واحد تجاري براي اشخاص بيرون از واحد تجاري جهت كمك به آنها در اتخاذ تصميمات مالي است. ابزار اصلي انتقال اطلاعات به اشخاص مزبور، صورتهاي مالي اساسي و يادداشت هاي توضيحي اين صورت ها و گزارش هاي مكمل است كه محصول نهايي فرآيند حسابداري و گزارشگري مالي محسوب مي شود.
كارايي بازار بر تئوري رقابت مبتني است كه در آن قيمت ها بنحو رقابتي تعيين مي شود و تصميمات، اطلاعات اقتصادي موجود را منعكس مي كند. يكي از انواع اطلاعات اقتصادي كه براي افزايش كارايي بازار مورد استفاده قرار مي گيرد، اطلاعات صورت هاي مالي است. تحليل گران مالي در گرد آوري و انتشار اين گونه اطلاعات اصلي ترين گروه هستند. هنگامي كه تعيين مكان ارايه اطلاعات اقتصادي مشكل است يا در بين شركت ها بنحو يكنواخت ارایه نشده است، تحليل گران قادر نيستند بنحو بهينه نقش خود را اجرا كنند و كارايي كاهش مي يابد ( اسميت و ريتر ، 1996 ). اين مشكل قبل از معرفي صورت سود و زيان جامع به برخي از اقلام سود و زيان جامع مربوط مي شد كه مستقيماً در بخش حقوق صاحبان سهام ترازنامه انعكاس مي يافت. طبق تعريف هيأت تدوين استانداردهاي حسابداري مالي در بيانيه مفاهيم شمارة 6 سود و زيان جامع عبارت است از ” تغيير در خالص دارايي هاي يك واحد تجاري در نتيجه معاملات و ساير رويدادها به غير از سرمايه گذاري مالكين يا سود سهام پرداختي به آنها در يك دوره مالي“ .
صورت سود و زيان جامع ابزاري براي ارزيابي عملكرد شركت است. هدف از ارایه اين صورت مالي ملزم كردن واحدهاي تجاري به انعكاس مشخص و بارز برخي عناصر عملكرد مالي است تا به درك استفاده كنندگان صورت هاي مالي از عملكرد مالي واحد تجاري طي يك دوره كمك كند و مبنايي براي ارزيابي عملكرد مالي و جريانهاي نقدي آتي فراهم آورد. همچنين صورت سود و زيان جامع به عنوان يك صورت مالي اساسي بايد كل درآمدها و هزينه هاي شناسايي شده طي دوره را كه قابل انتساب به صاحبان سرمايه است، به تفكيك اجزاي تشكيل دهنده آنها نشان دهد. هدف از تهيه ي صورت سود و زيان و صورت سود و زيان جامع، ارایه كليه ي درآمدها و هزينه هاي شناسايي شده طي يك دوره ي مالي است. تمركز اصلي صورت سود و زيان دوره بر درآمدها و هزينه هاي عملياتي است. درآمدها و هزينه ها تنها در مواردي در صورت سود و زيان منعكس نمي شود كه بنحو مشخص به موجب استانداردهاي حسابداري مستقيماً به حساب حقوق صاحبان سرمايه منظور شود. به دليل اين كه براي تصميم گيري اقتصادي استفاده كنندگان صورت هاي مالي، آگاهي از كليه جنبه هاي عملكرد مالي واحد تجاري طي دوره ضرورت دارد، لازم است كليه درآمدها و هزينه هاي شناسايي شده طي آن دوره مورد ملاحظه قرار گيرد. بدين لحاظ همان گونه كه در مفاهيم نظري گزارشگري مالي مقرر شده، تهيه و ارایه يك صورت مالي اساسي جديد با عنوان ”صورت سود و زيان جامع“ ضروري است تا ميزان افزايش يا كاهش حقوق صاحبان سرمايه از بابت درآمدها و هزينه هاي مختلف دوره نشان داده شود.
در اين تحقيق از سود جامع و سود خالص استفاده شده تا توانايي نسبي سود جامع براي ارایه خلاصه نتايج عملكرد شركت مورد بررسي قرار گيرد. در اين تحقيق عملكرد شركت بر مبناي بازده انعكاس مي يابد. (اين روش مشابه روش دي چو (1994) است). همچنين بررسي شده كه كدام يك از تعديلات سود و زيان جامع توانايي سود را براي انعكاس خلاصه عملكرد شركت بهبود مي بخشد. موضوع مهمي كه در اين تحقيق مورد ملاحظه قرار گرفته اثر مقياس است
تحقیق برتري سود جامع نسبت به سود خالص براي ارزيابي عملكرد