مقاله رایگان آرتريت
آرتريت يا التهاب مفاصل، شایع‌ترين عارضه خارج رودهاي بیماری التهابی روده است و ممكن است تا حدود 25% افراد مبتلا به كرون يا كوليت اولسراتيو را تحت تأثير قرار دهد. با وجودي كه آرتريت بطور كلي با افزايش سن مرتبط است در این بیماران، اغلب افراد جوان را مبتلا ميكند. علاوه بر درد مفاصل، آرتريت همچنين باعث تورم مفاصل و كاهش قابليت انعطاف‌پذيري مفاصل مي‌شود.
انواع آرتريت
آرتريت ممكن است در سه فرم مختلف ظاهر شود :
آرتريت محيطي
آتريت محوري (كه اسپونديليت يا اسپونديلوآرتروپاتي هم ناميده مي‌شود)
اسپونديليت انكيلوزان
آرتريت محيطي
آرتريت محيطی معمولاً مفاصل بزرگ دستها و پاها را كه شامل آرنج‌ها، مچ‌ها، زانوها و قوزك پاها مي‌شود، را در گير ميكند. احساس ناراحتي در مفاصل ممكن است مهاجرت كننده باشند يعني از يك مفصل به مفصل ديگر حركت كند. اگر درمان نشود درد ممكن است به مدت چند روز تا چندين هفته طول بكشد. آرتريت محيطي بيشتر در افرادي كه كوليت اولسراتيو يا كرون روده بزرگ دارند ديده مي‌شود. ميزان التهاب مفصل بطور كلي نشان دهنده وسعت التهاب روده بزرگ است. با وجود اين كه هيچ تست اختصاصي براي تشخيص قطعي وجود ندارد، روش‌هاي تشخيصي مختلفي شامل آناليز مايع مفصلي، آزمايش خون و عکس برداری اشعه X براي رد كردن ساير علل درد مفاصل استفاده مي‌شوند. خوشبختانه، آرتريت محيطي معمولاً صدمه دائمي نمي‌زند.
آرتريت محوري
آرتریت محوری به نام اسپونديليت يا اسپونديلو آرتروپاتي هم شناخته مي‌شود. آرتريت محوري درد و سفتي در قسمت پاييني ستون فقرات و مفاصل ساكروايلياك (محل اتصال ستون مهره ها به لگن) ايجاد ميكند. بطور قابل توجه و بخصوص در جوانان اين علائم ماه‌ها يا حتي سال‌ها قبل از علايم روده ای بروز ميكنند. برعكس آرتريت محيطي، آرتريت محوري ممكن است صدمه دائمي در اثر چسبيدن استخوانهاي ستون فقرات به هم و در نتيجه كاهش ميزان حركت پشت ايجاد كند. در بعضي موارد، محدوديت حركت دنده‌ها، تنفس عميق را براي بيمار مشكل می كند. اسپونديليت فعال معمولاً تا سن 45 سالگي فروكش ميكند. درمان این بيماران بيشتر در جهت بهبود حركت پشت مي‌باشد. ورزش‌هاي كششي و گرمای مرطوب براي بيماران توصيه مي‌شوند.
اسپونديليت انكيلوزان
اسپونديليت انكيلوزان يك نوع شديد التهاب ستون فقرات است كه نادر مي‌باشد و در 3-2% بيماران مبتلا ديده مي‌شود. اين بيماري در كرون بیشتر از كوليت اولسراتیو ديده مي‌شود. علاوه بر آرتريت ستون فقرات و مفاصل ساكروايلياك(محل اتصال ستون مهره ها به لگن) ، اسپونديليت انكيلوزان مي‌تواند باعث التهاب چشم‌ها، ريه‌ها و دريچه‌هاي قلبي شود. علت اسپونديليت انكيلوزان ناشناخته است، اما اكثر افراد مبتلا يك زمینه ژنتيكي دارند.
در بعضي بيماران، اين بيماري در افراد مستعد از نظر ژنتيكي بعد از ابتلا به عفونت روده يا مجاري ادراري ديده مي‌شود. معمولاً، ميزان شدت انكيلوزان مي‌تواند ميزان پيشرفت بیماری روده ای را پيش‌بيني كند. اسپونديليت انكيلوزان بطور كلي افراد زير 30 سال و بيشتر نوجوانان و مردان جوان را درگير ميكند و در ابتدا خود را به صورت كاهش چشمگير ميزان حركت قسمت پایین ستون فقرات نشان مي‌دهد. درمان نوتواني براي به دست آوردن توان حركتی لازم است. اما حتي با بهترين درمان هم بعضي از بيماران دچار سفتي ستون فقرات مي‌شوند. علايم اسپونديليت انكيلوزان ممكن است بعد از برداشتن روده بزرگ بدتر شوند.
تشخيص
مشخص كردن اين موضوع كه آيا آرتريت با شرايط رودهاي در ارتباط است هميشه آسان نيست. بطور كلي آرتريت در این بیماران شدید نبوده و مفاصل معمولاً دچار تخريب نمي‌شوند. درگيري مفاصل متقارن نبوده يعني مفصل مشابه، را در دو طرف بدن درگير نمي‌كند غير از اسپونديليت انكيلوزان سایر آرتريت‌ها با بهبود علائم رودهاي بهتر مي‌شوند.
درمان
در جمعيت عادی، برای افراد مبتلا به آرتريت محيطي ممكن است از داروهاي ضد التهاب غير استروئيدي (NSAIDs) براي كاهش درد و تورم مفصل استفاده شود. با اين حال، به عنوان يك قانون اين داروها كه شامل آسپرين و ايبوبروفن مي‌شوند، مي‌توانند با تحريك پوشش روده باعث عود و تشديد بيماري التهابی روده شوندالبته بعضي از بيماران مبتلا به بیماری التهابی روده مي‌توانند داروهاي NSAIDs را تحمل كنند و اين داروها براي تسكين علائم آرتريت آنها كمك كننده مي باشد. كورتيكواستروئيدها هم ممكن است براي درمان آرتريت در این بیماران به كار گرفته شوند.
در بيشتر بيماران، پزشكان علائم آرتريت محيطي را با كنترل التهاب روده بزرگ كنترل ميكنند. زماني كه علائم بعد از يك دوره درمان با داروهايي مثل پرونيزولون يا سولفاسالازين فروكش ميكند، درد مفاصل نيز كم‌كم ناپديد مي‌شود.
بطور مشابه، داروهای جديدتر مانند Infliximab نيز در كاهش التهاب و تورم مفصل مؤثر مي‌باشند. Infliximab تأثير خوبي در درمان اسپونديليت انكيلوزان نيز دارد.
علاوه بر دارو، ممكن است پزشكان استراحت دادن به مفصل مبتلا و گرمای مرطوب را براي بيماران توصيه كنند. ورزش جهت افزايش توان حركت مفاصل زير نظر فيزيوتراپ نیز مي‌تواند كمك كننده باشد.
تأثیر ورزش در التهاب مفاصل ( آرتریت)
گر شما دچار آرتریت ( التهاب مفاصل) باشید، موقع راه رفتن ، مفاصل استخوان هایتان آسیب می بینند. وقتی كه از خواب بیدار می شوید، عضلات و تاندون های آنها خیلی سفت می شوند، طوریكه به سختی می توانید از رختخواب بیرون بیایید و به زحمت بلند می شوید. اما مقداری كه حركت كنید، دردتان كمتر می شود و می توانید سریع تر راه بروید.
آیا بعد از راه رفتن و كمتر شدن درد ماهیچه ها و مفاصل، بدنتان عكس العملی نشان می دهد؟
یك پزشك آمریكایی درمجله روماتولوژی، مقاله ای منتشركرد مبنی براین كه استراحت كردن، وضعیت آرتریت را بدترمی كند ولی انجام ورزش های استقامتی ، باعث كاهش درد آرتریت می شود. بیشتر افرادی كه دچار آرتریت هستند، فكر می كنند باید عضلات و مفاصل استخوان ها استراحت كنند و حركتی نداشته باشند ، ولی استراحت بدترین چیزی است كه یك فرد آرتریتی می تواند انجام دهد.
داشتن آرتریت به این معناست كه غضروف های موجود در مفاصل ، تخریب می شوند و موجب درد مفاصل گردند .
استراحت ، عضلات را ضعیف كرده و باعث می شود موقع راه رفتن، مفاصل بیشتر از هر زمانی، تكان بخورند. می توان گفت ماشینتان هم به همین روش كار می كند . وقتی كه ماشین روی یك جاده پر دست انداز حركت می كند، فنرهای ماشین ، تكان ناشی ازهربرآمدگی را جذب كرده و آن را از بین می برند. وقتی شما راه می روید یا می دوید، غضروف مفاصل هم مانند فنر ماشین، تكان ها را از بین برده و جذب می كنند.
استراحت بی مورد، غضروف را ضعیف كرده و احتمال شكستن آن را زیاد می كند. همچنین با تضعیف ماهیچه ها، دیگر قادر به كنترل مفاصل نبوده و با هر حركت بدن، مفاصل تكان خورده و تخریب غضروف ها بیشتر خواهد شد.
افراد دچار آرتریت ، باید ورزش كنند اما نباید بدوند یا تند پیاده روی كنند. وقتی می دوید یا سریع راه می روید ، پاهایتان به شدت به زمین خورده و به طور ناگهانی از حركت باز می مانند و این تكان شدید از ساق پا به سمت مفاصل زانو و ران رفته و می تواند غضروف را بشكند. بنابراین افراد آرتریتی نباید بدوند ، سریع راه بروند یا بپرند یا تنیس و بسكتبال بازی كنند، زیرا ضربات ناشی از این حركت ها ، به مفاصل آسیب رسانده و آنها را می شكند. در عوض ، این افراد می توانند دوچرخه سواری كنند( به طریقه دوچرخه متحرك روی یك یك محور صاف متحرك) زیرا با دوچرخه سواری روی محور متحرك و هموار، پاها به طورناگهانی نمی ایستند و در نتیجه ، غضروف مفاصل تكان نخورده ونمی شكنند.
افراد مبتلا به آرتروز باید وزنه هم بلند كنند چون این كار عضلات را تقویت و مفاصل را تثبیت می كند و غضروف را تقویت می كند ومانع شكستگی آن می شود . در شرایط ایده آل ، مبتلایان به ورم مفاصل باید به دستگاههای وزنه دسترسی داشته باشند و آموزش داده شوند تا به شكل صحیح دو یا سه بار در هفته وزنه ها را در دسته های ده تایی بالا ببرند . این عده همچنین باید چندین بار در هفته دوچرخه بزنند .
انجام منظم و مداوم دوچرخه سواری ، در مكان هموار ، بلند كردن وزنه های ماشینی تحت نظارت مربی تخریب مفاصل و درد ناشی از آرتریت ( التهاب مفاصل) را كاهش می دهد. شنا پارو زدن یا هر ورزش دیگری كه حركت روان و هموار داشته باشد، می تواند جایگزین دوچرخه سواری شود.
مقاله رایگان آرتريت